Και ο μοναχικός λύκος ...λύκος είναι...!!!!

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Που τα βρες αυτά γραμμένα αγαπητέ Κάρολε ?

Άκουσα -θα τ' ακούσατε κι εσείς πιστεύω- πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας πήρε τηλέφωνο τον πρωθυπουργό Παπαδήμ(ι)ο για να του πει πως είναι στη διάθεσή του και όποτε το κρίνει σκόπιμο ο κύριος Λουκάς εκείνος θα συγκαλέσει το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών.
Η Προεδρική πρωτοβουλία εκδηλώθηκε μόλις μαζεύτηκαν μαύρα σύννεφα και άρχισε να τρίζει η καρέκλα του τεχνοκράτη (τρομάρα του) πρωθυπουργού.
Έψαξα όλο το Σύνταγμα, σελίδα σελίδα, άρθρο το άρθρο, παράγραφο την παράγραφο αλλά πουθενά δεν βρήκα να δίνει τέτοια αρμοδιότητα στον Πρόεδρο ο εν ισχύει (ακόμα τουλάχιστον) καταστατικός χάρτης της χώρας.
Με όλο λοιπόν το σεβασμό προς το θεσμό αλλά και την προσωπική ιστορία του Προέδρου της Δημοκρατίας που πολύ πειράχτηκε και δάκρυσε όταν του την πέσανε και τον κράξανε πριν 2 μήνες στη Θεσσαλονίκη ρωτάω... Που τα βρήκες ολα αυτά γραμμένα σεβαστέ μας Πρόεδρε....
Μήπως το παραξεφτυλίσατε το Σύνταγμα που ορκιστήκατε να τηρείτε κύριε Παπαούλια.
Αλλά θα μου πείτε μήπως ήταν Συνταγματικά ορθή η διαδικασία επιλογής και η ανάθεση εντολής σχηματισμού κυβέρνησης στον κύριο Παπαδήμο?

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας από την άποψη του Λύκου...






Το δάσος ήταν το σπιτικό μου.
Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι' αυτό.
Προσπαθούσα να το διατηρώ τακτικό και καθαρό.
Κάποτε, μια ηλιόλουστη μέρα, ενώ προσπαθούσα να συμμαζέψω κάτι σκουπίδια που είχε παρατήσει ένας κατασκηνωτής, άκουσα βήματα. Πήδηξα πίσω από ένα δέντρο και είδα ένα μικρό κορίτσι να έρχεται από ένα μονοπάτι, κρατώντας ένα καλάθι. Μου φάνηκε ύποπτη από την αρχή γιατί φορούσε αστεία ρούχα ολοκόκκινα, και το κεφάλι της ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα σαν να μην ήθελε να την αναγνωρίσουν.

Φυσικά, την σταμάτησα για να ερευνήσω το ζήτημα. Την ρώτησα ποια ήταν, πού πήγαινε, από πού ερχόταν κλπ. Μου είπε μια ιστορία για κάποια γιαγιά, που πήγαινε να την επισκεφθεί και να της πάει φαγητό.

Έδειχνε βασικά έντιμο άτομο, αλλά βρισκόταν στο δάσος μου και έδειχνε ύποπτη μ' αυτά τα ρούχα. ΄Έτσι αποφάσισα να της δείξω πόσο σοβαρό ήταν να εισβάλλει έτσι, χωρίς ειδοποίηση, ντυμένη αστεία.

Την άφησα να συνεχίσει αλλά έτρεξα πριν από αυτήν στο σπίτι τής γιαγιάς της. Όταν συνάντησα την συμπαθητική γριούλα, της εξήγησα το πρόβλημά μου και συμφώνησε ότι η εγγονή της χρειαζόταν ένα μάθημα. Η γριούλα συμφώνησε να κρυφτεί ώσπου να την φωνάξω. Έτσι, κρύφτηκε κάτω από το κρεββάτι. Όταν έφτασε το κορίτσι, την κάλεσα να μπει στην κρεββατοκάμαρα όπου βρισκόμουν στο κρεββάτι ντυμένος σαν τη γιαγιά. Το κορίτσι ήλθε, με τα κόκκινα μαγουλά της, και είπε κάτι άσχημο για τα μεγάλα μου αυτιά. Με είχαν προσβάλει κι άλλοτε και έτσι προσπάθησα να πω κάτι θετικό. Είπα ότι, ίσως, τα μεγάλα μου αυτιά, μου επέτρεπαν να την ακούω καλλίτερα. Δηλαδή έδειχνα ότι την συμπαθούσα και ήθελα να προσέχω αυτά που λέει. Αλλά έκανε άλλο ένα καλαμπούρι για τα γουρλωτά μου μάτια. Τώρα καταλαβαίνετε πώς άρχισα να αισθάνομαι γι' αυτό το κορίτσι, που έβαζε ένα ευγενικό προσωπείο, αλλά ήταν τόσο κακοήθης. Παρ' όλα αυτά, έχω την τακτική να γυρίζω και το άλλο μάγουλο, και της είπα ότι τα γουρλωτά μου μάτια με βοηθούν να την βλέπω καλλίτερα. Η επόμενη προσβολή στ' αλήθεια με νευρίασε. Έχω κάποιο σύμπλεγμα για τα μεγάλα μου δόντια κι αυτό το κορίτσι έκανε μία προσβλητική παρατήρηση. Ξέρω ότι θα έπρεπε να μην χάσω την ψυχραιμία μου, αλλά πήδηξα από το κρεββάτι και της φώναξα πως τα μεγάλα μου δόντια ήταν χρήσιμα για να την φάω καλύτερα.

Τώρα ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς λύκος δεν θα έτρωγε ποτέ ένα κορίτσι, όλοι το ξέρουν αυτό, αλλά αυτό το τρελοκόριτσο άρχισε να τρέχει γύρω-γύρω ουρλιάζοντας κι εγώ προσπαθούσα να την φτάσω για να την ηρεμήσω. Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς, αλλά αυτό φάνηκε να χειροτερεύει τα πράγματα. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με δυνατό κρότο και ένας μεγαλόσωμος τύπος στεκόταν εκεί με το τσεκούρι του. Τον κοίταξα και κατάλαβα ότι είχα βρει τον μπελά μου. Υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω μου και την κοπάνησα.

Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως εδώ τελειώνει η ιστορία. Όμως, αυτή η γριούλα γιαγιά ποτέ δεν είπε την δική μου πλευρά της κατάστασης. Σύντομα κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήμουν κακός και μοχθηρός. ΄Όλοι άρχισαν να με αποφεύγουν. Δεν ξέρω τι έγινε το κοριτσάκι με τα αστεία κόκκινα ρούχα, όμως, εγώ δεν έζησα από τότε καλά. Έτσι αποφάσισα να σας γράψω την ιστορία μου.

Με εκτίμηση 


Ο λύκος

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Δεν μας παρατάς ήσυχους ρε Κάρολε....

K.Παπούλιας: Οι κυβερνώντες πρέπει να κατανείμουν δίκαια τα βάρη...


Ο λαός δίνει σήμερα σκληρή μάχη για την έξοδο από την κρίση και σε αυτή τη μάχη οι κυβερνώντες πρέπει να κατανείμουν δίκαια τα βάρη ώστε αυτά να μην πέσουν στους ασθενέστερους, διεμήνυσε από τα... Ιωάννινα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας. Μήνυμα και προς τους εταίρους στην Ε.Ε..

Σε δηλώσεις του στο περιθώριο των εκδηλώσεων μνήμης για το ολοκαύτωμα των Λιγκιάδων, ο κ. Παπούλιας αφού σημείωσε πως «αυτή η χιτλερική βαρβαρότητα και η εγκληματικότητα άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη στην ευρωπαϊκή ιστορία και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό», υπενθύμισε ότι «η Ελλάδα έδωσε πολλούς νεκρούς και πολλά ερείπια στον αγώνα για να απαλλαγούμε από το χιτλερικό άγος, για να απαλλαγεί η Ευρώπη από το χιτλερικό άγος». «Αυτό», επεσήμανε, «δεν πρέπει να το ξεχνούν οι εταίροι μας στην Ευρώπη».

«Σήμερα», συνέχισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, «ο ελληνικός λαός αγωνίζεται, δίνει μία άλλη μάχη, πολύ σκληρή για την επιβίωσή του. Σε αυτή τη μάχη οι κυβερνώντες πρέπει να δείξουν μεγάλη κατανόηση, πρέπει δικαίως να κατανείμουν τα βάρη. Τα βάρη δεν μπορεί να πέσουν στους ασθενέστερους. Χρειάζεται αυτή τη μάχη να τη δώσουμε όλοι μαζί για να την κερδίσουμε, και είμαι βέβαιος πως θα την κερδίσουμε». 


   Από nonews-news                         

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Είμαστε για πολλές κλωτσιές και καλά μας κάνουν και μας …πηδάνε.

Οι απαντήσεις στη δημοσκόπηση του MEGA είναι εξόχως αποκαλυπτικές για τον ωχαδερφισμό μας πάνω στον οποίο πατάνε κυβέρνηση και τρόικα για να κατεδαφίσουν κατακτήσεις δεκαετιών και να εξαθλιώσουν την μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού.
Η Αυριανή –με το γνωστό λαϊκισμό της- γράφει σήμερα πως οι τροϊκανοί απαιτούν μισθούς 400-500 ευρώ και συντάξεις 200 ευρώ και μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι εκεί θα φτάσουμε όσο παραμένουμε απλοί θεατές, αγανακτούμε κατ΄ιδίαν και περιμένουμε από τους άλλους να εξεγερθούν και να αγωνιστούν για λογαριασμό μας παραμένοντας εμείς υπομονετικά στον καναπέ να δούμε τις εξελίξεις απ΄ την
TV.

Επισημαίνω λοιπόν κάποια από τα ευρήματα της δημοσκόπησης που πραγματοποίησε η εταιρεία GPO για λογαριασμό του  Mega για να δείτε ότι και τα καινούργια μέτρα θα περάσουν χωρίς να ανοίξει μύτη.
Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση το 92,2% πιστεύει πως τα μέτρα δεν είναι δίκαια, ενώ ένα 71,5% πιστεύει ότι δεν θα έχουν αποτέλεσμα και το 80% ότι η κυβέρνηση λέει ψέματα και δεν της έχουν εμπιστοσύνη.

Όταν φθάνουμε όμως στο δια ταύτα δηλαδή στην ερώτηση αν θα πληρώσουν ή όχι τα χαράτσια το 70% λέει ΝΑΙ θα πληρώσουμε για τα –και κατά τους ίδιους- άδικα και αναποτελεσματικά μέτρα.

Ε, αν αυτό δεν αποκαλύπτει ένα λαό ξοφλημένο κι άξιο της μοίρας του πως αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί.



Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Καλά σαράντα …μπαίνει εκκαθαριστής στα ασφαλιστικά ταμεία!



Ο κύβος ερρίφθη οι συνταξιούχοι είναι περιττό βάρος για την οικονομία και όσο πιο γρήγορα απαλλαχτούμε απ’ αυτούς τόσο το καλύτερο για τη δημοσιονομική εξυγίανση και σταθερότητα αφού έτσι εξασφαλίζεται η ομαλή αιματοδότηση των τοκογλύφων.
Ήδη προκηρύχτηκε και ο διαγωνισμός για την κατασκευή του σύγχρονου Καιάδα τελευταία κατοικία των απόμαχων του μόχθου.
Και φυσικά δεν αναφέρομαι στις διαρροές για νέα περικοπή των συντάξεων και ετεροχρονισμό της καταβολής της αλλά αναφέρομαι στην παύση πληρωμών του κρατικού προϋπολογισμού προς τα ασφαλιστικά ταμεία για να περισσέψουν χρήματα για τους τοκογλύφους δανειστές μας που θρέφουν κώλους πίνοντας το αίμα των λαών.
Έτσι με εγκύκλιο βόμβα που στάλθηκε από την κυβέρνηση στ’ ασφαλιστικά ταμεία εντέλλονται οι διοικήσεις τους –αν δεν έχουν λεφτά για πληρωμή συντάξεων και λοιπών υποχρεώσεων- να ρευστοποιήσουν ομόλογα και μετοχές και να αποσύρουν καταθέσεις που διατηρούν στις τράπεζες, γιατί ο τακτικός προϋπολογισμός αδυνατεί να τα επιχορηγήσει.
Να πουλήσουν δηλαδή κρατικά ομόλογα (στο 40%, στο 50% άντε στο 60% της αξίας τους) να πουλήσουν μετοχές σε μια καταρρέουσα χρηματιστηριακή αγορά και να στεγνώσουν το τραπεζικό σύστημα αποσύροντας καταθέσεις.
Εντέλλονται επίσης να εξοφλήσουν όλες τις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους προς προμηθευτές και
να προσαρμόσουν τους προϋπολογισμούς τους στους περιορισμούς του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος.

Και για πόσο θα αντέξουν τα ταμεία ρευστοποιώντας την περιουσία τους, την κινητή σήμερα και την ακίνητη αύριο?
Και μετά, τι θα λέει η επόμενη εγκύκλιος «αναπροσαρμόστε το ύψος των συντάξεων και λοιπών παροχών ανάλογα με το ύψος των διαθεσίμων σας»?

Ο κύβος λοιπόν ερρίφθη μπαίνει εκκαθαριστής στα ασφαλιστικά ταμεία που μόλις ρευστοποιήσει το σύνολο των αποθεματικών θα κατεβάσει τα ρολά αφήνοντας τους συνταξιούχους στο έλεος της φιλανθρωπίας και των συσσιτίων της νέας Γερμανικής κατοχής.


Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΝΗΡΕΣ

Όσο ακόμα υπάρχει καιρός θα ‘λεγα να αγοράσουμε κάνα μπουκάλι λάδι, κάνα μακαρόνι, καμιά κονσέρβα, κάνα ρύζι, κάνα όσπριο και ότι τελικά μπορεί να διατηρηθεί εκτός ψυγείου για τις δύσκολες μέρες που βλέπω να έρχονται με ταχύτητα ταχείας αμαξοστοιχίας.
Και λέω να τ’ αγοράσουμε τώρα, όσο δηλαδή τα βρίσκουμε στα ράφια των Σουπερ Μάρκετ γιατί κάποιο πρωϊ θα ξυπνήσουμε, θα βρούμε άδεια τα ράφια και οι μαυραγορίτες –όπως και στην προηγούμενη Γερμανική κατοχή ‘41-’44- θα τα πουλάνε μόνο στον «πεζεβέγκη που τάχει –τα ευρώ- στην πούγκα”.
Δυστυχώς και ανεξάρτητα από τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης -που επί διετία εγκληματεί σε βάρος της χώρας- και τις «διαβεβαιώσεις» της Μέρκελ και του Σαρκοζύ ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ η αλήθεια είναι πως -από τις 21 Ιουλίου με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής για τις οποίες δεόντως πανηγύρισαν κυβερνητικοί αξιωματούχοι και οι παπαγάλοι τους στη
TV- έχει ξεκινήσει η διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας.
Και η επιχείρηση ελεγχόμενη χρεοκοπία -που τη βλέπουμε να εξελίσσεται με τις τσιριμόνιες της τρόικας και τις «επιθέσεις» φιλίας του Βενιζέλου- γίνεται με τους χειρότερους δυνατούς όρους για το λαό που μόνο ξενόφερτοι ηγέτες, απάτριδες πολιτικοί και έμμισθοι υπάλληλοι τοκογλύφων θα μπορούσαν να αποδεχτούν και να προσυπογράψουν.
Αυτές τις μέρες ζούμε την πρόβα τζενεράλε που στοχεύει να μετρήσει τις αντιδράσεις της κοινωνίας για την επερχόμενη τραγωδία…  Με δεδομένο ότι την περίοδο αυτή δεν υπάρχουν λήξεις ομολόγων και ως εκ τούτου η καθυστέρηση εκταμίευσης της (αναθεματισμένης) 6ης δόσης δεν μπορεί να οδηγήσει σε πιστωτικό γεγονός δηλαδή σε στάση πληρωμών προς το εξωτερικό που θα έφερνε τα πάνω κάτω στην ευρώπη, και θα ‘στελνε το ευρώ στο χρονοντούλαπο της ιστορίας οι γιάπηδες του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ πιέζουν την κυβέρνηση να επισπεύσει τις προειλημμένες αποφάσεις για ελεγχόμενη χρεοκοπία.
Για τη διευκόλυνση επιβολής αυτών των αποφάσεων ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Β. Βενιζέλος έχει αποδυθεί τις τελευταίες ώρες και μέρες σε μια πρωτοφανή εκστρατεία κατατρομοκράτησης των πολιτών με διαρροές για 150-200 χιλιάδες απολύσεις από το δημόσιο για κόψιμο μισθών και συντάξεων στο 50% για νέους φόρους σε εισοδήματα και ακίνητα και για ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας.
Είτε το θέλουμε είτε όχι το σχέδιο που έχει εκπονηθεί με τη συμμετοχή –δυστυχώς- και της “Ελληνικής” κυβέρνησης προβλέπει εκτός από το γενικό ξεπούλημα της κρατικής και τις ιδιωτικής περιουσίας και την δραστική μείωση μισθών (για όσους δεν απολυθούν) και των συντάξεων σε επίπεδα κοντά στα 300-350 ευρώ.
Μόνο έτσι θα εξευρεθούν οι πόροι ώστε το κόστος της χρεοκοπίας να επιβαρύνει αποκλειστικά και μόνο τον ελληνικό λαό σε βάθος δεκαετιών και να απαλλαγούν ανέξοδα από τα τοξικά ελληνικά ομόλογα οι τοκογλύφοι που τόσα χρόνια μας δάνειζαν για να αγοράσουμε αυτά που μας πουλούσαν.
Γιατί αυτό ακριβώς σημαίνει ελεγχόμενη χρεοκοπία….

Γι αυτό σας λέω όσο είναι ακόμα καιρός κι έχουμε και τίποτα ευρώ στην τσέπη ν’ αρχίσουμε σιγά σιγά ν’ αποθηκεύουμε κάνα μπουκάλι λάδι, κάνα μακαρόνι, καμιά κονσέρβα, κάνα ρύζι, κάνα όσπριο, ότι μπορούμε τέλος πάντων.

Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ!!!!

Oλόκληρο το νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση των ΓΑΠανδρίκελων για τη φίμωση των blogs μπορείτε να το διαβάσετε εδώ!

Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

Θαύμα θαύμα...!!!

Το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης από τα 36,3 δις ευρώ ή 15,4% του ΑΕΠ το 2009 θα μειωθεί στα 36,2 δις ευρώ ή 14,4% του ΑΕΠ το 2015 αφού προηγουμένως οι μισθοί και οι συντάξεις θα έχουν καθηλωθεί στα επίπεδα του 1980, οι μικρομεσαίοι θα έχουν αφανιστεί, το βιοτικό επίπεδο των ελλήνων θα έχει πέσει στα επίπεδα της δεκαετία του '60, θα έχει ξεπουληθεί η μισή Ελλάδα...


και το χρέος θα έχει εκτιναχτεί από τα 298,7 δις ευρώ ή 127,1% του ΑΕΠ το 2009 στα 351,4 δις ευρώ ή 139,5% του ΑΕΠ το 2015.


 Στην ίδια περίοδο οι κερδοσκόποι και οι τοκογλύφοι δανειστές θα έχουν θησαυρίσει απ' τον ιδρώτα και το αίμα του ελληνικού λαού...
Ίσως αυτό να εννοεί ο τοποτηρητής των ξένων συμφερόντων και κατ΄ευφημισμό πρωθυπουργός της χώρας πως "οι θυσίες του ελληνικού λαού πιάνουν τόπο".

Υ.Γ: Οι προβλέψεις είναι από το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Εξυγίανσης που τόσο περήφανα ψήφισαν πριν λίγες μέρες οι 154 του ΠΑΣΟΚ και η Ελσα της Ντόρας.

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Επιστροφή στη δραχμή: Να αποενοχοποιηθεί μια τέτοια πιθανή προοπτική...


Από τον Θεόδωρο Κατσανέβα*

Ο Μπαράκ Ομπάμα και η Φράου Μέρκελ και πολλοί άλλοι το είπανε ευθέως. Πρέπει να στηρίξουμε την ελληνική οικονομία, γιατί αλλιώς θα κινδυνεύσει η ισορροπία της Ευρώπης και αυτό θα είναι κακό για τις ΗΠΑ και τη Γερμανία. Δηλαδή, να στηρίξουμε την Ελλάδα για να σωθούμε εμείς. Την ίδια ώρα, η κατάσταση των οικονομικών της χώρας μας έχει φτάσει σε τέτοια αδιέξοδα που δε φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ. Η χειρουργική επέμβαση στα εισοδήματα κυρίως των μικρομεσαίων, που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της χώρας, αντί να αναστρέφει, αντίθετα υπονομεύει την υπάρχουσα κατάσταση, επιτείνοντας την ύφεση. Αλλά ας μην είμαστε αφελείς.
Όσες περικοπές και αν γίνουν στο σκέλος των κρατικών δαπανών-και πολλές πρέπει να γίνουν-το πρόβλημα δε λύνεται αν δεν υπάρξει σημαντική αύξηση των εσόδων. Αυτό όμως είναι αδύνατο γιατί δεν το επιτρέπουν :
1) η ανύπαρκτη αναταγωνιστικότητα της οικονομίας μας κυρίως λόγω του σκληρού Ευρώ,
2 ) η ύφεση της οικονομίας λόγω της περιοριστικής εισοδηματικής και...
 νομισματοπιστωτικής πολιτικής
3 ) η αποδιοργάνωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, όπου επί ενάμισι χρόνο δεν υπήρχαν διευθυντές στις διάφορες υπηρεσίες,
4) η διοικητική ραθυμία, το οργανωτικό χάος, η αναβλητικότητα στη λήψη αποφάσεων, η ατιμωρησία, η ανυπαρξία συντονισμού.
Αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει περίπτωση η Ελλάδα να εμφανίσει πρωτογενή πλεονάσματα, κάτι που δεν το πέτυχε ποτέ στην ιστορία της. Και ειδικότερα σήμερα που τη βαρύνουν δυσθεόρατα χρέη και με νόμισμα το σκληρό Ευρώ. Τώρα που το μεγαλύτερο μέρος των δανείων μας το εισπράττουμε για να πληρώσουμε τα τοκοχρεωλύσια. Θα μηδενίσει το έλλειμμα και τα τεράστια χρέη της ένα κράτος που δαπανά περίπου το μεγαλύτερο κατ’ αναλογία ποσοστό του εθνικού του εισοδήματος σε εισαγόμενα αμυντικά προϊόντα ; Ενενήντα δις Ευρώ μας έχουν κοστίσει οι εισαγωγές αμυντικού εξοπλισμού από χώρες της Ε.Ε. και τις ΗΠΑ τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια, αλλά η απειλή από τα ανατολικά σύνορα παραμένει.
Το Ευρώ κατέστρεψε την ελληνική οικονομία
Η επιστροφή στη δραχμή εξορκίζεται ως η απόλυτη καταστροφή της χώρας. Μια χώρα που έχει αποδεκατιστεί ήδη από την τραγική διακυβέρνηση του δίδυμου Σημίτη-Καραμανλή, το όργιο σπατάλης, ατιμωρησίας, αδιαφάνειας, αναξιοκρατίας, της διάλυσης του κράτους. Αλλά το ισχυρότερο πλήγμα στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας το επέφερε η ένταξή στο Ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα το 2001 με την εξοντωτική ισοτιμία των 340,75 δραχμών ανά ένα Ευρώ. Με την ένταξη αυτή, οι τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών περίπου τριπλασιάστηκαν. Το πρόβλημα είναι ότι οι τιμές των κύριων προϊόντων και υπηρεσιών που παράγουμε είναι πολύ υψηλές σε σχέση με αυτές από ανταγωνιστικές μας οικονομίες. Ο προσανατολισμός μας κυρίως στον τουρισμό και στη γεωργία, έχει ως αποτέλεσμα να ανταγωνιζόμαστε χώρες όπως η Τουρκία, η Αίγυπτος κλπ., με μαλακά νομίσματα, δηλ. με χαμηλή ισοτιμία σε σχέση με το σκληρό Ευρώ. Αντίθετα, οι χώρες της βόρειας Ευρώπης επικεντρώνονται στις νέες τεχνολογίες και τη βιομηχανία και ανταγωνίζονται κυρίως οικονομίες με σκληρό νόμισμα όπως η ΗΠΑ και η Ιαπωνία, δηλ. με σχετικά υψηλή ισοτιμία προς το Ευρώ.
Τα τελευταία χρόνια, το Ευρώ συνεχίζει σαδιστικά την ανοδική του πορεία-μια πολιτική που καθορίζεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όργανο των μεγάλων κρατών και ειδικότερα της Γερμανίας. Στην άλλη όχθη της γης, η Κίνα διατηρεί υπερβολικά χαμηλή την ισοτιμία του Γουάν έναντι του δολαρίου και του Ευρώ, παρ’ όλες τις εκκλήσεις και τις απειλές των δυτικών. Η Κίνα βέβαια διαθέτει τη γνώση και το πολιτικό ανάστημα για να κάνει αυτό που πρέπει για τη χώρα της. Και έφτασε σήμερα να έχει ένα σωρευτικό συναλλαγματικό πλεόνασμα άνω των 3,5 τρις δολαρίων.
Η ένταξη της Ελλάδας στο Ευρώ με τη συγκεκριμένη υπερβολική αρχική ισοτιμία της δραχμής, ήταν τραγικό λάθος. Η ελληνική οικονομία από χώρα ελάσσονος ανταγωνιστικότητας, μεταβλήθηκε σε μηδενικής ανταγωνιστικότητας. Τα πρωτογενή και σωρευτικά μας ελλείμματα υπερπολλαπλασιάστηκαν και αυξάνονται συνέχεια, με συνέπεια να καταφεύγουμε σε υπέρμετρους δανεισμούς με υψηλά επιτόκια για να τα χρηματοδοτούμε.
Και ας μη λησμονούμε ότι μιας τέτοιας έκτασης τεράστια οικονομική καταστροφή όπως η σημερινή, δεν τη ζήσαμε ποτέ τα τελευταία 100 χρόνια ζώντας με τη δραχμή. Ενώ τη γευτήκαμε τώρα με το Ευρώ. Και αν για μεγάλο μέρος της καταστροφής ευθύνονται φαυλότητες σημερινών πολιτικών, δύσκολα μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι δεν υπήρχαν φαύλοι πολιτικοί και στο παρελθόν.
Σήμερα, κάθε φημολογία για επιστροφή στη δραχμή συνοδεύεται από κραυγές αγωνίας ότι μια τέτοια εξέλιξη θα ενεργήσει ως καταστροφικό ντόμινο για όλη την Ευρώπη. Οι Ευρωπαίοι φαίνεται να πρωτοστατούν σ’ αυτήν την ανησυχία ! Γεγονός είναι ότι η Γερμανία θα έχανε τα μεγάλα ποσά που εισπράττει από την εξωφρενική διαφορά των spread. Τελικά το πρόβλημά μας είναι πως θα διασωθεί η Ευρώπη ή πως θα βγούμε εμείς από το τούνελ ; Η επιστροφή στη δραχμή φυσικά και θα πονέσει. Ούτε προτείνεται αν δεν εξαντληθούν άλλες αποτελεσματικές εναλλακτικές λύσεις. Αλλά οι μεγάλες ανατροπές δε γίνονται χωρίς πόνο, αίμα και δάκρυα. Στους 2-3 πρώτους μήνες θα έχουμε ελλείψεις αγαθών, υψηλό πληθωρισμό, στάσεις πληρωμών, μεγάλες ζημιές Τραπεζών, ένα γενικότερο πανικό.
Τι θα γίνει αν γυρίσουμε στη δραχμή
Με την επιστροφή στη δραχμή βέβαια τα εισαγόμενα θα ακριβύνουν. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Αφού δεν έχουμε αυτοκινητοβιομηχανία, με την υποτίμηση της δραχμής έναντι του Ευρώ, θα ακριβύνουν τα εισαγόμενα καινούργια αυτοκίνητα. Αυτό θα πλήξει τον κλάδο των εισαγωγέων αυτοκινήτων, αλλά πάνω απ’ όλα τους παραγωγούς αυτοκινήτων της βόρειας Ευρώπης, της Ιαπωνίας, των ΗΠΑ. Ο μέσος Έλληνας θα αναγκαστεί να κρατήσει το παλιό του αυτοκίνητο και θα ανοίξουν δουλειές για τα συνεργεία όπου θα βρει δουλειά πολύς κόσμος. Αντί να εισάγουμε συνεχώς νέους υπολογιστές, Έλληνες τεχνικοί θα αναβαθμίζουν τους παλαιούς σε συμφέρουσες τιμές. Πολλά πανάκριβα ανταλλακτικά για διάφορα είδη, θα αρχίσουν και πάλι να κατασκευάζονται εδώ, αφού οι τιμές των εισαγόμενων θα γίνουν απαγορευτικές. Τα εισαγόμενα φάρμακα θα ακριβύνουν επίσης, αλλά τότε θα συνέλθει από τη ραγδαία συρρίκνωσή των τελευταίων ετών, η ελληνική φαρμακοβιομηχανία, που μπορεί να υποκαταστήσει τα περισσότερα εισαγόμενα. Οι ελληνικές γαλακτοβιομηχανίες θα γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικές και θα αυξήσουν τις εξαγωγές τους. Τα ναυπηγεία μας θα μπορούν να κάνουν κάποιες δουλειές, όταν με τη δραχμή γίνουν φτηνότερα και συμφέρει η κατασκευή και κυρίως η ανακατασκευή, η επισκευή τους εδώ, αν ληφθεί υπόψη ότι οι χώρες της μακρινής ανατολής είναι πολύ μακριά. Τα πορτοκάλια, τα λεμόνια, τα ροδάκινα, οι ελιές και όχι μόνο, δε θα αφήνονται να πέσουν και να σαπίζουν, αφού τα εισαγόμενα από την Αργεντινή είναι φτηνότερα λόγω της χαμηλής ισοτιμίας του νομίσματός της με το Ευρώ.
Όλα τα αγροτικά μας προϊόντα που είναι και ποιοτικώς ανώτερα, θα γίνουν φτηνότερα και θα πουλιούνται πιο εύκολα στο εξωτερικό. Το γεωργικό μας ισοζύγιο, που λόγω του Ευρώ είναι σήμερα ελλειμματικό-αν είναι δυνατόν- θα γίνει πλεονασματικό. Τα ξενοδοχεία μας θα γίνουν ανταγωνιστικά και θα γεμίσουν με τουρίστες. Αντίθετα, οι «ταξιδιάρηδες» Έλληνες θα αναγκαστούν να περιορίσουν τις εξορμήσεις τους στο εξωτερικό που κοστίζουν σε συνάλλαγμα, αφού θα γίνουν πολύ πιο ακριβές. Αφού περάσει ο πρώτος καιρός του πανικού και επέλθει ορισμένη σταθερότητα, θα εισρεύσουν από το εξωτερικό καταθέσεις σε ξένα νομίσματα που θα επωφεληθούν από την υποτίμηση της δραχμής. Με προϋπόθεση την πάταξη της γραφειοκρατίας, της σπατάλης, της παρασυναλλαγής,, τη μείωση των φορολογικών συντελεστών, μπορεί να δούμε επιτέλους το φως ξένων επενδύσεων για τις οποίες το αυτί μας έχει κουραστεί να ακούει και να μη βλέπουμε τίποτα.
Η επιστροφή στη δραχμή, αναμφίβολα θα είναι επώδυνη. Όμως, αποτελεί μια ολοένα αυξανόμενη πιθανότητα. Ένα αναγκαίο κακό και γι’ αυτό ίσως θα ήταν σκόπιμο να απονευρωθεί η καταστροφολογία που την περιβάλλει. Στην όχι απίθανη τέτοια προοπτική, στους 3-4 πρώτους μήνες θα υπάρξει πανικός, ελλείψεις αγαθών, υψηλός πληθωρισμός, στάσεις πληρωμών, μεγάλες ζημιές Τραπεζών. Αλλά σημασία έχει το τελικό ισοζύγιο. Το οποίο εξαρτάται από τον τρόπο που η κυβέρνηση θα διαχειριστεί το πρόβλημα με γνώμονα την ωφέλεια της χώρας. Η οικονομία θα εισέλθει στη διαδικασία πτώχευσης, στην οποία άλλωστε ήδη βρισκόμαστε. Κατά πάγια πρακτική, θα υπάρξει διαπραγμάτευση με τους δανειστές για την αποπληρωμή μέρους των οφειλών και διαγραφή των υπολοίπων. «Ουκ αν λάβεις ....».
Γεγονός είναι ότι θα έχουμε πρόβλημα νέου δανεισμού και ότι πολλά αγαθά θα λείψουν από την ελληνική αγορά. Ιδιαίτερα το.... χαβιάρι, το ουίσκι, οι Πόρσε Καγιέν, κλπ. ! Το μεγαλύτερο πρόβλημα θα προέλθει από την κατακόρυφη άνοδο του κόστους των υγρών καυσίμων, γι’ αυτό και είναι συνετό να έχουν ληφθεί μέτρα προαγοράς τους με σημερινές τιμές σε Ευρώ. Οι δημόσιες δαπάνες θα πρέπει να εξορθολογιστούν με τη δημιουργία προϋπολογισμών μηδενικής βάσης. Ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός πρέπει επιτέλους να λειτουργήσει στην πράξη και όχι στα λόγια. Το ίδιο και η προώθηση στρατηγικών επενδύσεων, η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου, οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας, ιδιαίτερα η αιολική που είναι άμεσα αποδοτική. Η επιστροφή στη δραχμή, με συνδυαστική αποτελεσματική πολιτική, όπως έχουν αναφέρει διαπρεπείς οικονομολόγοι όπως ο Bob Chapman του International Forecasting, μπορεί να μετατρέψει την οικονομία σε ανταγωνιστική. Και σταδιακά να φανεί το πολυπόθητο φως στην άκρη του τούνελ. Το παράδειγμα της Αργεντινής που ύστερα από επώδυνη πτώχευση, σήμερα αναπτύσσεται με αλματώδεις ρυθμούς είναι πρόσφατο και πολύ διδακτικό. Κυρίαρχης σημασίας είναι να υπάρξει μια ορισμένη βάση εθνικής κατανόησης και τη χώρα να διοικούν με γνώση και αποφασιστικότητα, με σχέδιο και αποτελεσματικότητα, με εντιμότητα και όραμα, οι άριστοι και όχι οι αρεστοί.
Ιούνιος 2011

*Ο Θ.Κ. είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Εκβιασμοί και ψέμματα για την 5η δόση του τοκογλυφικού δανείου.


Μέχρι τις 15 Ιουλίου φτάνουν τα λεφτά κρατικού θησαυροφυλακίου και εφόσον δεν ψηφιστεί το μνημόνιο από τους 155 σμπίρους της κυβερνητικής πλειοψηφίας για να εκταμιευτεί η 5 δόση του τοκογλυφικού δανείου από την Τρόικα και το ΔΝΤ η χώρα δεν θα έχει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και θα κηρύξει πτώχευση.
Αυτά υποστήριζε πριν τον ανασχηματισμό ο Παπακωνσταντίνου που θα μπει στο βιβλίο Γκίνες ως ο πιο αποτυχημένος υπουργός Οικονομικών αυτό εμμέσως πλην σαφώς και ο αντικαταστάτης του και αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Βενιζέλος που φιλοδοξεί επιπλέον να γίνει μια μέρα Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη Γιώργου.
Και μέχρις εδώ μικρή σημασία έχει τι υποστηρίζουν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι για να εκβιάσουν τη θετική ψήφο των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που θα βυθίσει την οικονομία στην άβυσσο της μακροχρόνιας ύφεσης και τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού στη φτώχεια την ανέχεια και την εξαθλίωση.
Το ίδιο τροπάριο επαναλαμβάνουν με θρησκευτική ευλάβεια πρωί, μεσημέρι και βράδυ και οι έγκριτοι παπαγάλοι της δημοσιογραφίας και σφουγκοκολάριοι της κυβέρνησης τρομοκρατώντας τους πολίτες με στόχο να εξασθενίσουν τις εντεινόμενες αντιδράσεις και το κίνημα των αγανακτισμένων πολιτών που κάθε βράδυ γεμίζουν τις πλατείες.

Είναι λοιπόν πολύ χρήσιμο για το ξεσκέπασμα των παντός είδους απατεώνων να δούμε τι λένε οι ξένοι για τις επιπτώσεις από το ενδεχόμενο πτώχευσης της Ελλάδας για να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα αν ισχύουν τα χονδροειδή ψέματα για την 5η δόση.

Οπλιστείτε λοιπόν με κουράγιο και διαβάστε τι σημαίνει ελληνική πτώχευση για την παγκόσμια οικονομία και αναρωτηθείτε αν στη σημερινή συγκυρία υπάρχει έστω και μία πιθανότητα να μας αφήσουν να πτωχεύσουμε όπως διατείνονται οι κυβερνητικοί προπαγανδιστές υπουργοί και δημοσιογράφοι.

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Για όσους επιμένουν Ευρω-παϊκα.


Ενώ η Ισλανδία με την κορώνα της ξαναγύρισε στις αγορές εμείς με το ευρώ μας συνεχίζουμε να βουλιάζουμε στην ύφεση και την εξαθλίωση….

Το 2008 η Ισλανδία άφησε τις τράπεζές της να καταρρεύσουν, καθώς «έσκασαν» κάτω από το βάρος των τοξικών δανείων που είχαν χορηγήσει - είναι χαρακτηριστικό ότι το ενεργητικό των ισλανδικών τραπεζών είχε φθάσει στα 85 δισ. δολάρια, που αντιστοιχούσαν στο... 10πλάσιο του ΑΕΠ της μικρής νησιωτικής χώρας.
Μέσα σε δυόμιση χρόνια η χώρα επανήλθε στις διεθνείς αγορές, δανειζόμενη 1 δισ. δολάρια τις προηγούμενες ημέρες για πρώτη φορά από το 2006. Η δημόσια προσφορά υπερκαλύφθηκε δύο φορές και «η χώρα απολαμβάνει την ανάκτηση της εμπιστοσύνης και του σεβασμού των αγορών», όπως δήλωσε ο Ισλανδός υπουργός Οικονομικών Σ. Σίγκφουσον.
Να σημειωθεί ότι το επιτόκιο του πενταετούς ισλανδικού ομολόγου έχει πέσει στο 5%, παρά το ότι οι οίκοι εξακολουθούν να αξιολογούν τα ισλανδικά ομόλογα ως σκουπίδια.
Εν πάση περιπτώσει, η χώρα ανακάμπτει δυναμικά - ο ΟΟΣΑ προβλέπει ανάπτυξη της ισλανδικής οικονομίας κατά 2,2% εφέτος και κατά 2,9% το 2011. Προτού συμβούν αυτά τα θαυμαστά, βεβαίως, μεσολάβησε μια υποτίμηση της ισλανδικής κορόνας κατά... 80%, έστειλε τον πληθωρισμό στο 20% και την ανεργία στο 10% από... 1% που ήταν προτού ξεσπάσει η κρίση. Η υποτίμηση, βεβαίως, βοήθησε τη χώρα να εμφανίσει εμπορικό πλεόνασμα μέσα σε λίγους μήνες.
Προτού συμβεί το «ισλανδικό θαύμα», μεσολάβησε επίσης μια συρρίκνωση των εισοδημάτων των Ισλανδών κατά 18% το 2009 - πρόκειται για ποσοστό αποπληθωρισμένο.
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι οι θυσίες των Ισλανδών απέδωσαν. Και όμως, ο αριστερο-πράσινος υπουργός Οικονομικών της χώρας παραδέχεται ότι η εφαρμογή της συνταγής αυτής δεν ήταν ελεύθερη επιλογή της χώρας. «Αν δεν εφαρμόζαμε τα μέτρα αυτά η οικονομία της χώρας θα κατέρρεε τελείως.
Ωστόσο, παρά την επαναφορά της οικονομίας στο δρόμο της ανάπτυξης, «ο τρόπος με τον οποίο η διεθνής κοινότητα και οι επενδυτές αντιμετωπίζουν την Ισλανδία έχει αλλάξει δραματικά», παραδέχεται ο Σίγκφουσον.

                                                                                                                                  Για την αντιγραφή

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

ΑΝ ΔΕΝ ΣΤΗΘΟΥΝ ΑΓΧΟΝΕΣ ΔΕΝ ΞΕΠΛΕΝΕΤΑΙ ΤΈΤΟΙΑ ΞΕΦΤΙΛΑ....

 

Το χρονικό των χρεοκοπιών του ελληνικού κράτους και η κρίση σήμερα.


Του Δημήτρη Καζάκη

Η πρώτη μας χρεοκοπία, γνήσια χρεοκοπία σαν ελληνικό κράτος, συνέβη στα 1827. Η πρώτη πράξη που έκανε ο κυβερνήτης τότε ήταν να δηλώσει αδυναμία πληρωμής των λεγόμενων "δανείων ανεξαρτησίας" που ούτε δάνεια ήταν, ούτε για την ανεξαρτησία της χώρας δόθηκαν και το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830 που συνέταξαν οι μεγάλες δυνάμεις, ερήμην φυσικά των Ελλήνων, προσδιόριζε με το άρθρο 6 ότι οι μεγάλες δυνάμεις επειδή ακριβώς τους χρωστάνε οι Έλληνες μπορούν να μπαίνουν όποτε γουστάρουν στη χώρα και να κάνουν ότι γουστάρουν σ' αυτή τη χώρα.

Η δεύτερη χρεοκοπία έσκασε στα 1843. Εκεί έγινε και η εξέγερση της 3ης Σεπτέμβρη του 1843 που διεκδικήθηκε σύνταγμα. Επειδή όμως το ελληνικό κράτος αδυνατούσε να πληρώσει ή να έρθει σε διευθέτηση με τους χρηματιστές του, του επιβλήθηκε η πρώτη κατοχή (σε απελευθερωμένο ελληνικό κράτος) που είναι η κατοχή του 1853 όταν Άγγλοι και Γάλλοι αποβίβασαν 15.000 πεζοναύτες στο Πειραιά, ασκήσανε κατοχή επί μια σχεδόν 10ετία που ήταν από τις πιο αιματηρές κατοχές που έζησε ο τόπος και ο λόγος ήταν το δημοσιονομικό, η καταβολή του χρέους στους τοκογλύφους, στις μεγάλες δυνάμεις. Όποιος ξέρει από ιστορία γνωρίζει ότι είχαμε τη δική μας οκτωβριανή επανάσταση τον Οκτώβριο του 1862 όταν εξεγέρθηκε ο λαός, καθάρισε τα κόμματα της κατοχής, το αγγλικό και το γαλλικό, διέλυσε τα πάντα, έδιωξε τον Όθωνα και δημιούργησε τις προϋποθέσεις ενός νέου συντάγματος, μιας νέας συνταγματικής αρχής, που θεωρήθηκε ως η πλέον δημοκρατική της Ευρώπης εκείνη την εποχή. Ο λαός πάντα δηλαδή έκανε το χρέος του.

Η 3η μεγάλη χρεοκοπία είναι η μόνη γνωστή (που αναφέρεται δηλαδή στα ιστορικά βιβλία), το "δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαριλάου Τρικούπη στα 1893. Πήγε σε διαπραγμάτευση τότε η κυβέρνηση με τους ομολογιούχους, η κυβέρνηση Τρικούπη και ο Τρικούπης έλεγε, "παιδιά τι θέλετε να κάνουμε τώρα, να σας τα δώσουμε όλα άμα θέλετε, με εξαίρεση δυο πράγματα". "Δεν παραχωρούμε την εθνική κυριαρχία της χώρας, δεν παραχωρούμε το δημόσιο ταμείο". Φυσικά οι ομολογιούχοι δεν το δέχτηκαν αυτό και στήσανε, έχοντας σύμμαχο το παλάτι που κατείχε ελληνικά ομόλογα, τον περίφημο πόλεμο του 1897, που ήταν στημένος από την αρχή μέχρι το τέλος μόνο και μόνο για να κερδηθεί ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος στα 1898. Επειδή οι δανειστές της χώρας θέλανε να πληρώνονται σε χρυσάφι, πρωτομπήκε στην οικονομική φιλολογία της χώρας η ιδέα του σκληρού νομίσματος και μας έφτιαξαν τη χρυσή δραχμή. Οπότε ξεκινάει ένας νέος φαύλος κύκλος δανεισμού, απίστευτου δανεισμού γιατί η Ελλάδα έπρεπε να εξασφαλίσει το χρυσάφι, για να στηρίξει τη χρυσή δραχμή, άρα νέα δάνεια.

Υπό το καθεστώς του ΔΟΕ και της Δημοσιονομικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών που είχε και αυτή αναλάβει την εποπτεία της χώρας χρεοκοπούμε ξανά το 1932. Η χρεοκοπία του 32 είναι του Βενιζέλου, αλλά την επέβαλε ο Τσαλδάρης. Πάλι οι ίδιες ιστορίες, πάλι λιτότητες, κλείσανε τα 2/3 των σχολείων της εποχής εκείνης για να πληρώσουν τους δανειστές, απολύσανε πάνω από τα 2/3 των εκπαιδευτικών της χώρας, οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι της διοίκησης απολύθηκαν, απαγορεύτηκε με την χρήση του ιδιώνυμου η συνδικαλιστική δράση ειδικά στο δημόσιο τομέα, στη δημόσια διοίκηση.

Είναι σκόπιμο να γνωρίζουμε πως γινόταν ο δανεισμός της χώρας: στα 100 χρυσά φράγκα δανείου ο τόκος, το επιτόκιο, έτρεχε στα 100, οι δανειστές όμως κρατούσαν ένα ποσοστό του δανείου, περίπου 20 με 30%, ανάλογα, ως "εγγύηση καλής εκτέλεσης δανείου". Έτσι το δάνειο που εκταμίευε τελικά το κράτος έφτανε να είναι το 50% της αρχικής ονομαστικής αξίας.

Στην συνέχεια έφεραν τον βασιλιά, ο βασιλιάς φυσικά εκτέλεσε τις εντολές των Βρετανών και έφερε τη τεταρτο-αυγουστιανή δικτατορία του Μεταξά. Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Μεταξάς ήταν να πάρει το αποθεματικό του ΙΚΑ, του νεοσύστατου τότε ΙΚΑ, μόλις 3 χρόνια είχε δημιουργηθεί, και ήταν κατάλληλα προικισμένο, πολύ σοβαρά προικισμένο, πολύ καλό, είχε μια πολύ καλή προοπτική. Πήρε επίσης ότι βρήκε στις τράπεζες συν τα αποθεματικά στο δημόσιο ταμείο και πλήρωσε τους Γάλλους και Βρετανούς χρηματιστές.

Μετά τον 2ο ΠΠ ήταν παλλαϊκό το αίτημα προς τους συμμάχους, που υποστήριξε και ο πρώτος πρόεδρος της Τραπέζης της Ελλάδος μετά την απελευθέρωση, ο Ξενοφών Ζολώτας: να μας χαρίσουν ή να μας διαγράψουν τα προπολεμικά χρέη. Αν μη τι άλλο, για τη προσφορά της χώρας στη νίκη των συμμάχων τουλάχιστον διαγράψτε τα χρέη τα προπολεμικά, έλεγαν.

Φυσικά όχι απλά δεν διαγράφτηκαν τα χρέη αλλά μετά από 15 χρόνια απανωτών πιέσεων και άνευ προηγουμένου εκβιασμών, φτάσαμε στο 1964 όπου έγινε η τελική ρύθμιση των προπολεμικών χρεών. Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, υπουργός Οικονομικών Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που υπέγραψε τη χειρότερη δανειακή σύμβαση και ρύθμιση χρεών που έχει υπογράψει ποτέ η χώρα (εκτός από τη σημερινή). Αναγνώρισε το σύνολο των προπολεμικών χρεών της χώρας από το 1881 και μετά. Στο ακέραιο της αξίας τους, χωρίς να παίρνουμε υπόψη αυτά που πληρώθηκαν από τη χώρα ή που είχαν πληρωθεί μέχρι τότε. Χωρίς να παίρνεται υπόψη ότι γι' αυτά είχαμε κηρύξει 2 πτωχεύσεις επίσημες, το 1893 και το 1932. Αναγνώρισαν επιπλέον το σύνολο των τόκων υπερημερίας που είχαν μεταφέρει φυσικά σε τιμές του 64 συν 71% προσαύξηση των τόκων υπερημερίας για το πιστωτικό κίνδυνο και φυσικά τη ψυχική οδύνη, το πρόβλημα ψυχικής γαλήνης, που είχαν υποστεί οι δανειστές. Καθορίστηκε να πληρωθούν αυτά τα χρέη σε 45 χρόνια, Δηλαδή, 1964 και 45 = 2009.

Τι έκανε η χούντα στη συνέχεια; Έκανε τη πληρωμή των χρεών αυτών εξωλογιστική. Γι' αυτό εμφανίζεται ότι έχει μικρά ποσοστά χρέους η χούντα. Τα πλήρωνε κάτω από το τραπέζι. Και τα πλήρωσε με 2 βασικούς τρόπους. Οι ξένοι δανειστές μας και οι μεγάλες δυνάμεις που κρύβονταν από πίσω απαίτησαν 2 πράγματα. Πρώτον εκχώρηση ολόκληρου του Αιγαίου την οποία την προετοίμασε προσπαθώντας να επαναφέρει (αυτό που πάει να κάνει τώρα η κυβέρνηση) τον "θεσμό επιφανείας". Είχαν έτοιμες τις συμβάσεις, απλά έπεσε η ιστορία της μεταπολίτευσης και έχασαν αυτό το πράγμα. Και το δεύτερο, με την εκχώρηση της Κύπρου. Υπάρχουν χαρτιά στα αρχεία που δημοσιεύονται αυτή την εποχή όπου η παραχώρηση ή η εκχώρηση ή η τραγωδία της Κύπρου εμπεριείχε και ένα κομμάτι αποπληρωμής προπολεμικού χρέους της Ελλάδας. Δηλαδή σε αντάλλαγμα να μας χαρίσουν ένα κομμάτι του χρέους η χούντα άνοιξε  την πόρτα στην τουρκική εισβολή και στο τι συνέβη μετά στην Κύπρο.

Μετά την μεταπολίτευση οι κυβερνήσεις φορτώσανε το χρέος αυτό στις δημόσιες επιχειρήσεις. Υπάρχει έκθεση του 1985 που λέει ότι η ΔΕΗ, η τότε κρατική ΔΕΗ, για κάθε 1000 δραχμές που δανειζόταν είχε εσωτερική ανάγκη μόνο τη μια δραχμή. Όλο το υπόλοιπο ήταν απαιτήσεις εξωλογιστικές για πληρωμή χρεών. Την εποχή εκείνη αρχίζουν να δανείζονται ξανά οι κυβερνήσεις για τις δικές τους ανάγκες και ο δανεισμός είναι επαχθέστατος. Για παράδειγμα το 1977 συνάπτεται με όμιλο τραπεζών από τη Γαλλία δάνειο με την ελληνική κυβέρνηση όπου εκτός από τους τρομακτικά τοκογλυφικούς όρους που επιβάλλονται στην Ελλάδα, της επιβάλλονται και οι εξής όροι. Πρώτον. Το πόσες φρεγάτες θα αγοράσει από τη Γαλλία. Δεύτερον. Πόσο όγκο κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων θα αγοράσει από τη Lacoste και από τις γαλλικές επιχειρήσεις με αποτέλεσμα φυσικά την καταστροφή της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας γιατί εισάγαμε αυτά που θα μπορούσαμε να παράγουμε οι ίδιοι με έναν αναπτυγμένο κλάδο της βιομηχανίας εκείνη την εποχή. Αργότερα έγιναν και άλλες τέτοιες δανειακές συμβάσεις, η μεγαλύτερη ήταν το 1987 η οποία ήταν με τον όμιλο της Mitsubishi Funds όπου ανάμεσα σε αυτά που μας ζητούσαν να αγοράσουμε, ήταν και τα περίφημα ιαπωνικά προγράμματα της τηλεόρασης, δηλαδή τότε άρχισε η εισβολή των Pokemοn, των Digimon και όλη αυτή την τερατολογία ας πούμε που γενιές επί γενιών ζούνε τα δικά μας παιδιά. Από εκεί και πέρα έχουμε την δημιουργία τεράστιων ελλειμμάτων λόγω της σχέσης μας κυρίως με την ΕΟΚ που τα εκτινάσσει μετά το 1984 αλλά και μιας πολιτικής κυριολεχτικά αθώωσης των υπευθύνων για τη λεηλασία αυτού του τόπου και την καταστροφή της βιομηχανίας μέσω κυρίως των προβληματικών. Μιλάμε για 340 περίπου ή 370 βιομηχανικές επιχειρήσεις της χώρας, την αφρόκρεμα της ελληνικής βιομηχανίας και της ελληνικής παραγωγής ευρύτερα. Το ποσό που χρωστάγανε, το πόσο δηλαδή είχαν φορτώσει οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες αυτές τις μεγάλες βιομηχανίες και παραγωγικές επιχειρήσεις κατά μέσο όρο ήταν περίπου 12 φορές το μετοχικό κεφάλαιο των εταιρειών και είχε μετατραπεί σε δανεικά και αγύριστα. Η κυβέρνηση λοιπόν παίρνει όλα τα χρέη αυτά στον προϋπολογισμό, αθωώνει τους παλιότερους ιδιοκτήτες και κρατάει επί μια 10ετία αυτές τις επιχειρήσεις είτε να υπολειτουργούν, είτε χωρίς να λειτουργούν καθόλου, δίνοντας απλά τον μισθό στους εργαζόμενους με αντάλλαγμα την ψήφο. Αυτό από μόνο του εκτίναξε το δημόσιο χρέος, γιατί αυτά με τι λεφτά θα γινόντουσαν; Μόνο με δάνεια. Το αποτέλεσμα είναι να εκτιναχθεί μέσα σε 4 χρόνια στο διπλάσιο το χρέος της χώρας.

Με την πρώτη κυβέρνηση ΝΔ μετά το ΠΑΣΟΚ έχουμε την δεύτερη μεγάλη επιτυχία του κ. Μητσοτάκη. Στα 3 χρόνια που είχε την κυβέρνηση, έχει ρεκόρ, πραγματικά παγκόσμιο ρεκόρ, 4πλασιασμού του χρέους, κυριολεκτικά μέσα σε 3 χρόνια σε απόλυτα νούμερα, δηλαδή είναι να τρελαίνεσαι. Και όχι μόνο αυτό αλλά είναι και ο πρώτος που έκανε τι; Αντί να δανείζεται από το εσωτερικό όπως γινόταν τότε με δραχμικό χρέος από την εσωτερική αγορά, άρχισε να δανείζεται ως επί το πλείστον από τη ξένη αγορά, δηλαδή από τις ξένες αγορές σε σκληρό νόμισμα. Και όπως ήθελα να ξέρετε και θα σας πληροφορήσω, καμία ποτέ, καμία χώρα δεν έχει χρεοκοπήσει από τον εσωτερικό της δανεισμό. Το τρανότερο παράδειγμα είναι η Ιαπωνία με 220% χρέος, το μεγαλύτερο στον κόσμο, αλλά το 92% του χρέους αυτού είναι σε γιεν. Πάντα χρεοκοπείς από τον εξωτερικό δανεισμό. Από το δανεισμό δηλαδή που κάνεις από τις ξένες αγορές σε σκληρό συνάλλαγμα.

Παραμονές του ευρώ οι κυβερνήσεις Σημίτη μεθοδεύουν τη μετατροπή ολόκληρου του δημόσιου χρέους και κυρίως του εσωτερικού που μέχρι τότε ήταν περίπου το 80% του δημόσιου χρέους και ήταν δραχμικό, σε εξωτερικό χρέος εκφρασμένο σε σκληρό νόμισμα, το ευρώ. Και ξέρουμε ότι είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσεις το εσωτερικό χρέος γιατί τέλος πάντων κανένα κράτος δεν έχει χρεοκοπήσει από το εσωτερικό του χρέος, στο δικό του νόμισμα. Χρεοκοπείς πάντα από το εξωτερικό χρέος.  Από εκεί και πέρα οι οικονομολόγοι ξέρανε ότι η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει. Είναι υπόθεση συγκυρίας το πότε θα σκάσει το κανόνι.

Το δεύτερο που έγινε είναι ότι η οικονομία βίωνε μια απίστευτη κατάσταση μακροχρόνιας κρίσης ρευστότητας όπως λέμε. Δηλαδή άρχισε να εξαφανίζεται το χρήμα από την αγορά. Αν δείτε τα στοιχεία το 2001, το 2002 μέχρι το 2004 που είχαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχαμε κάθε χρόνο μείωση της νομισματικής κυκλοφορίας ενώ το φυσιολογικό ήταν να αυξάνει η νομισματική κυκλοφορία ανάλογα με το ΑΕΠ. Με την αύξηση δηλαδή του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος  που παράγει η χώρα, ανάλογα αυξάνει και η νομισματική κυκλοφορία. Αντί γι' αυτό είχαμε μείωση. Τρομακτική ασφυξία. Γιατί; Γιατί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που εκδίδει το νόμισμα δεν θεωρούσε ότι έπρεπε να μας δώσει περισσότερο νόμισμα. Πως καλύφθηκε αυτό το έλλειμμα νομισματικής κυκλοφορίας; Εμπορικά πλεονάσματα δεν είχαμε, νόμισμα δεν είχαμε. Τι έμενε; Ο δανεισμός. Κάθε χρόνο, μέσα στη 10ετία, κατά μέσο όρο, το "οικονομικόν θαύμα" όπως το ονομάσανε, η "ισχυρή Ελλάς" αναπτυσσότανε κατά 4%, όντως το ποσοστό ήταν εξαιρετικά σημαντικό ακόμα και σε σχέση με το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόνο που ξεχάσανε να μας πουν δημόσια ότι για κάθε 4% άνοδο που είχαμε τότε ο δημόσιος δανεισμός αύξανε 18%. Δηλαδή δανειζόμασταν για να υπάρξει επέκταση του ΑΕΠ.

Παράλληλα είχαμε μια οικονομία της οποίας συνθλίφτηκε κυριολεκτικά η παραγωγική της βάση. Φτάσαμε, η αγροτική οικονομία, το υπογραμμίζω, στην Ελλάδα όχι στην Ολλανδία, ή στη Γερμανία ή στη Σουηδία. Στην Ελλάδα. Να έχει συμμετοχή στο ΑΕΠ 3%. Δηλαδή έχουμε λιγότερη συμμετοχή της αγροτικής μας οικονομίας στο ΑΕΠ από ότι έχει η Ολλανδία. Δηλαδή έλεος! Και συμμετοχή της βιομηχανίας και της παραγωγής ευρύτερα μόλις 13%. Όταν ο μέσος όρος παραγωγής της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 35%. Έχουμε μια οικονομία παρασιτικών υπηρεσιών. Μη παραγωγικών παρασιτικών υπηρεσιών. Που διαμορφώθηκε κατά κύριο λόγο μέσα στα πλαίσια του ευρώ αλλά και νωρίτερα, μόνο που το ευρώ το επιτάχυνε πάρα πολύ. Αυτό εκτίναξε σε ιστορικό ρεκόρ το εξωτερικό μας έλλειμμα.

Την ίδια ώρα το μέσο νοικοκυριό βιώνει μια λιτότητα που ουσιαστικά διαρκεί πάνω από δυο 10ετίες. Ουσιαστικά από το 1984 είναι σε συστηματική λιτότητα το εργαζόμενο νοικοκυριό. Φτάσαμε στο μοναδικό, και αυτό πάλι ιστορικό ρεκόρ, την τελευταία 10ετία να έχουμε αρνητικά πρόσημα αποταμίευσης. Μόνο το 2009 χαθήκανε 28 δισ. αποταμιεύσεις από την ελληνική οικονομία. Και όπως γνωρίζετε, ότι καθεστώς και να έχει μια χώρα, όποιος και να κυβερνάει, αν δεν υπάρχουν αποταμιεύσεις στις τράπεζες και αν δεν υπάρχει αυξημένη ροπή προς αποταμίευση δηλαδή διαθέσιμο εισόδημα που μένει όταν πληρώνω τα βασικά μου και μπορώ να το βάλω να γίνει αποταμίευση, δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί μια αυτοδύναμη οικονομική ανάπτυξη. Φτάσαμε στο σημείο, το μέσο διαθέσιμο εισόδημα του νοικοκυριού για μια ολόκληρη 10ετία να βρίσκεται κάτω, να υπολείπεται δηλαδή των βασικών καταναλωτικών δαπανών που πρέπει να κάνει η μέση ελληνική οικογένεια στην Ελλάδα. Αυτό δεν συμβαίνει πουθενά αλλού στην Ευρώπη, πουθενά αλλού, ακόμα και στις κατεστραμμένες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Δηλαδή με λίγα λόγια για πάνω από μια 10ετία το μέσο νοικοκυριό δεν έχει εισόδημα πραγματικό που να του ικανοποιεί τις βασικές του καταναλωτικές ανάγκες. Οπότε αναγκάζεται και πάει στο δανεισμό. Το αποτέλεσμα: το 2010, το 77% του μέσου διαθέσιμου εισοδήματος το χρωστάμε στις τράπεζες.

Φτάσαμε λοιπόν παραμονές του 2009 όπου είχαμε την διεθνή βόμβα, το κραχ του 2008. Πως συνέβη αυτό; Στην παγκόσμια αγορά είχαν συσσωρευτεί τεράστια δανείσιμα κεφάλαια. Τι εννοούμε δανείσιμο κεφάλαιο; Δανείσιμο κεφάλαιο εννοούμε εκείνο το κεφάλαιο που δεν μπορεί να επενδυθεί στη παραγωγή. Είναι αυτό που δημιουργείται με χρηματοπιστωτικά παιχνίδια έναντι μελλοντικών αποδόσεων. Το δανείσιμο κεφάλαιο για να φέρει κέρδος πρέπει να γίνει τοκοφόρο κεφάλαιο. Δηλαδή να βρει κάποιον οφειλέτη να το δανειστεί και να του πληρώνει τόκους. Ξέρετε πόσα είναι αυτά τα δανείσιμα κεφάλαια υπολογισμένα με βάση τον Απρίλη του 2010; 1.000 τρισεκατομμύρια δολάρια, δανείσιμα κεφάλαια. Περίπου 1600 θεσμικοί επενδυτές έχουν αυτά τα δανείσιμα κεφάλαια στη παγκόσμια αγορά. Η μέση απόδοση αυτών των κεφαλαίων μέχρι πριν τη κρίση ήταν 6.22%. Η παγκόσμια οικονομία έχει Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν 57 τρισεκατομμύρια. Που σημαίνει ότι τα 1.000 τρισεκατομμύρια δολάρια προσδοκούν ετήσιο κέρδος 62 τρισεκατομμύρια δολάρια από μια οικονομία που παράγει στο σύνολο της 57 τρις. Εκεί μπλόκαρε η οικονομία και έσκασε η βόμβα το φθινόπωρο του 2008 και φυσικά άρχισαν να καταρρέουν οι τράπεζες γιατί οι τράπεζες βασικά είναι οι θεσμικοί επενδυτές που παίζουν με αυτά τα λεφτά. Λοιπόν, όταν έσκασε το κραχ, η κυβέρνηση, η τότε κυβέρνηση μας έλεγε, θα θυμάστε φαντάζομαι, ότι υπήρχε μεν η παγκόσμια κρίση, αλλά εμείς δεν φοβόμαστε, ήμασταν «οχυρωμένοι στο ευρώ», ήμασταν «θωρακισμένοι γερά» κλπ

Το Γενάρη όμως του 2009 βγήκε να πουλήσει ομόλογα η ελληνική κυβέρνηση για να αντλήσει λεφτά όπως κάθε χρόνο για να τροφοδοτήσει τις τρομακτικές ανάγκες που έχει σαν κράτος. Και δεν αγόραζε κανένας. Και τότε υπήρξε ο γενικευμένος πανικός. Ξαφνικά ο τότε πρωθυπουργός και ο τότε υπουργός Οικονομικών ανακάλυψαν ξαφνικά την κρίση. Και αποδείχτηκε αυτό που γνωρίζαμε όλοι όσοι τουλάχιστον μελετούσαμε τα στοιχεία, ότι ο βασιλιάς είναι θεόγυμνος. Και αποδείχτηκε όχι μόνο αυτό αλλά και ότι δεν υπήρχε δυνατότητα ανάταξης ή αντιμετώπισης του προβλήματος του χρέους. Γιατί στην τελευταία 10ετία, στη 10ετία του ευρώ, ο συνολικός δανεισμός του ελληνικού κράτους ήταν 490 δισεκατομμύρια ευρώ. Από αυτά ξέρετε τι πληρώσαμε; 450 δισεκατομμύρια πληρώσαμε εξυπηρέτηση χρέους. Δηλαδή μέσα σε μια 10ετία πληρώσαμε 1,5 φορά το χρέος που είχαμε στις 31/12/2009, (340 δις Χ 1,5 = περίπου 500) Και μένουν άλλα 40. Από αυτά τα 40 περίπου τα 18 με 20 είναι το συσσωρευμένο έλλειμμα 10ετίας του κρατικού προϋπολογισμού. Και τα υπόλοιπα 20 δεν ξέρουμε που πήγαν. Δεν ξέρουμε. Γιατί υπολογιστικά βγαίνει το νούμερο αλλά δεν υπάρχει αιτιολόγηση. Κάποιοι τα πήραν. Ποιοί τα πήραν; Το ψάχνουμε!

Λοιπόν, τι έγινε τώρα; Όταν κινδύνευε η χώρα, και βρέθηκε πλέον, αποκαλύφθηκε, το καθεστώς χρεοκοπίας της, η ευρωζώνη κλονίστηκε διότι εάν προχώραγε η χώρα, όπως είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει, η συνθήκη της Λισαβόνας της το επέτρεπε, να προχωρήσει σε μονομερή ρύθμιση των χρεών της εκείνη τη στιγμή, δεν θα μπορούσε κανείς να την σταματήσει. Και δεν θα μπορούσε να την σταματήσει για τον εξής απλούστατο λόγο. Όταν δανείζεις ιδιώτη ή επιχείρηση, νοικοκυριό ή επιχείρηση και δεν μπορεί να πληρώσει τι κάνεις; Τον βάζεις σε εκκαθάριση, του παίρνεις τα περιουσιακά και τελειώσαμε. Στο κράτος δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Και αυτός είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης των δανειστών κρατών από τον 19ο αιώνα. Τι γίνεται αν αποφασίσει το κράτος να μην πληρώσει; Δεν μπορείς να του κάνεις εκκαθάριση. Δεν μπορείς να του απαιτήσεις την περιουσία σαν δανειστής.

Γιατί; Γιατί έχει ασυλία λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας. Έτσι λένε οι νομικοί. Και αυτό είναι στο διεθνές δίκαιο, στον σκληρό πυρήνα του διεθνούς δικαίου. Το ήξεραν αυτό στην ευρωζώνη, οπότε τι κάνανε; Καλέσανε τα πολιτικά κόμματα στην έδρα, στις Βρυξέλλες, τις ηγεσίες, της τότε κυβέρνησης και της μελλοντικής κυβέρνησης και τους είπαν "εδώ είμαστε σε πολύ δύσκολη θέση, προέχει το ευρώ". Και επειδή πίσω από την Ελλάδα έρχονταν και άλλοι, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Γαλλία, είπαν «πρέπει να φτιάξουμε έναν μηχανισμό άμεσα που να μην επιτρέπει στα κράτη και στους λαούς φυσικά να επιβάλλουν είτε διαγραφή, είτε ρυθμίσεις ή οτιδήποτε μονομερώς για να χάσουν τα λεφτά τους οι τράπεζες». Και έτσι στήσανε την ιστορία στην Ελλάδα γιατί ξέρανε ότι έχουμε τόσο εθελόδουλο πολιτικό σύστημα που μπορούν να επιβάλλουν ότι γουστάρουν εδώ. Και έτσι έγινε η μεταβολή, η πολιτική μεταβολή. Φυσικά επειδή κανένας δεν κάνει τίποτα με το αζημίωτο στήθηκε αυτή η λεηλασία των spreads, επιτοκίων και όλα αυτά τα πράγματα που είδαμε εκείνους τους μήνες και που απέφεραν στους κερδοσκόπους περίπου 17 δισεκατομμύρια κέρδη και από εκεί και πέρα άρχισε το γαϊτανάκι του να πάμε στο μηχανισμό στήριξης. Βεβαίως ο μηχανισμός στήριξης του ευρώ δεν έχει καμία σχέση με το μηχανισμό στήριξης της χώρας.

Εκεί λοιπόν κάνανε το εξής. Αυτό που τους ενδιέφερε δεν ήταν να βάλουν σε εφαρμογή το μνημόνιο αλλά την δανειακή σύμβαση. Με την δανειακή σύμβαση λοιπόν εξαναγκάσανε τη κυβέρνηση, "εξαναγκάσανε" τρόπος του λέγειν. Επειδή τυχαίνει λόγω επαγγέλματος να γνωρίζω και στελέχη του ΔΝΤ, γελάγανε τις μέρες εκείνες. Μου λέγανε ότι δεν είχαν προφτάσει να στείλουν τη δανειακή σύμβαση και είχε γυρίσει πίσω υπογραμμένη Ή τα ίδια στελέχη πιστεύανε ότι θα υπήρχε διαπραγμάτευση γι' αυτό ήταν ακραία η διατύπωση της δανειακής σύμβασης με σκοπό να κοπούνε κάποιες, οι πιο ακραίες εκδοχές, μέσα από μια διαπραγμάτευση. Δεν υπήρξε τίποτα, υπογράφτηκε αβλεπί. Και γράφτηκε στον διεθνή τύπο άλλωστε πολύ έντονα, κάποιοι οικονομικοί αναλυτές είπαν "τι σόι κυβέρνηση έχετε στην Ελλάδα".

Η δανειακή σύμβαση λοιπόν προβλέπει, το πρώτο πράγμα που προβλέπει είναι ότι η Ελλάδα αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται της ασυλίας λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας. Στις 6 Μαΐου του 2010 ψηφίζεται ο νόμος του μνημονίου από την Ελληνική Βουλή και δυο μέρες μετά, στις 8 Μαΐου, με τροπολογία σε ψηφισμένο νομοσχέδιο της Βουλής, δίνεται το δικαίωμα μόνο με την υπογραφή του υπουργού να ισχύει η δανειακή σύμβαση. Βεβαίως όσο γνωρίζω εγώ που ασχολούμαι περίπου μια 10ετία με τα ζητήματα αυτά σας πληροφορώ ότι δεν υπάρχει παρόμοιο συμβάν ή τέτοια δανειακή σύμβαση όχι μόνο στα ελληνικά χρονικά αλλά και στα διεθνή χρονικά από τις αρχές του 19ου αιώνα, δεν υπάρχει κράτος ακόμα και αποικία που να έχει υπογράψει τέτοιο πράγμα.

Ο Τσολάκογλου στις δίκες του 46, στις δίκες δοσιλόγων του 46, χρησιμοποίησε ως επιχείρημα ότι "εγώ όταν μου ζητήθηκε από τους χιτλερικούς, από τους ναζί, να υπογράψω τη κατάλυση του ενιαίου και αδιαίρετου της εθνικής κυριαρχίας της χώρας, παραιτήθηκα". Αυτό είναι γεγονός. Δεν τον κάνει φυσικά λιγότερο δοσίλογο Αλλά τουλάχιστον ακόμα και αυτός είχε τσίπα. Και 'δω μιλάμε, σε ομαλές συνθήκες, υπό καθεστώς υποτίθεται κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, έχουμε κυβέρνηση εκλεγμένη από την χώρα που παρέδωσε το σύνολο της χώρας στους ξένους δανειστές. Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό στη πράξη;

Πρώτον. Παραιτήθηκε η χώρα από όλα τα φυσικά δικαιώματα που έχει ένας οφειλέτης απέναντι στο δανειστή του. Ακόμα και αυτά που έχει ένα φυσικό πρόσωπο.
Δεύτερον. Με βάση τη δανειακή σύμβαση στην Ελλάδα δεν επιτρέπεται να πάει σε τρίτες πηγές να αναζητήσει τα χρήματα και να ξεχρεώσει τους δανειστές. Δηλαδή αν είχαμε μια κυβέρνηση που διεκδικούσε το κατοχικό δάνειο από τους Γερμανούς, που είναι άμεσα απαιτητό, και συμφωνούσε η γερμανική κυβέρνηση να μας δώσει το κατοχικό δάνειο, τα 160 περίπου δισεκατομμύρια που υπολογίζουμε ότι είναι η σημερινή αξία του κατοχικού δανείου, δεν θα μπορούσαμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να ξεχρεώσουμε τους κυρίους αυτούς.
Τρίτον. Οι δανειστές έχουν όμως το δικαίωμα, μερικά ή ολικά, να εκχωρήσουν τις δικές τους χρεωστικές απαιτήσεις σε τρίτους απέναντι στην Ελλάδα. Και σας λέω ένα σενάριο το οποίο αναφέρουν πάρα πολλοί ειδικοί. Ακραίο σενάριο, όντως, αλλά δεν είναι απίθανο, γιατί το έχουν υπογράψει αυτό το πράγμα. Και λέει ότι… το έχει πει ο κύριος Κασιμάτης, το έχω ακούσει και από τον κύριο Χρυσόγονο συγκεκριμένα, συνταγματολόγοι και οι δυο. Λοιπόν είπαν το εξής. Μπορούν να δώσουν τις χρεωστικές απαιτήσεις, πχ να δώσει η Ολλανδία τις χρεωστικές της απαιτήσεις απέναντι στην Ελλάδα στην Τουρκία, να έρθει η Τουρκία, να δεσμεύσει την Ακρόπολη και να τοποθετήσει την τούρκικη σημαία στην Ακρόπολη. Διότι παραίτηση από την ασυλία λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας σημαίνει ότι παραιτείσαι από την δημόσια περιουσία του κράτους από το σύνολο της εθνικής επικράτειας, από το εθνικό έδαφος. Παραιτείσαι από την ιδιωτική περιουσία των πολιτών σου. Και παραιτείσαι ακόμη και από τη δυνατότητα να μην υπάρξει δέσμευση ή υποθήκευση ακόμα και στον οπλισμό της χώρας. Αυτό το πράγμα είναι πρωτοφανές. Γι' αυτό βγήκαν πάρα πολλοί αναλυτές στον κόσμο και νομικοί και λέγανε, συγκεκριμένα εγώ θυμάμαι έναν Αμερικανό χρηματιστή, ο οποίος είχε γράψει τότε στους New York Times ένα άρθρο λέγοντας "υπογράφει την εθνική της αυτοκτονία η χώρα".
Τέταρτον και το χειρότερο. Με βάση τα διεθνή ήθη και έθιμα, στις διεθνής αγορές η δανειακή σύμβαση αυτή εμπίπτει στο περίφημο "ίσοι όροι ανάμεσα στους δανειστές". Δηλαδή ότι ισχύει για έναν δανειστή υποχρεωτικά ισχύει για όλους είτε έχουν υπογράψει την δανειακή σύμβαση είτε όχι. Αν την εκτελέσεις δηλαδή μέχρι το τέλος αυτή τη δανειακή σύμβαση, τότε οποιοσδήποτε δανειστής του ελληνικού κράτους μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως νομικό προηγούμενο και να απαιτήσει τις ίδιες ρήτρες, τις ίδιες υποχρεώσεις του κράτους απέναντι του, έστω και αν δεν συμπεριλαμβανόταν στην δανειακή σύμβαση. Αυτό λέγεται Pari Passu είναι ένας νομικός όρος που σημαίνει «ότι ισχύει για τον ένα, ισχύει για όλους».

Αυτό το πράγμα λοιπόν  δεν έπρεπε να το μάθουμε εμείς, ούτε και η Βουλή βέβαια, γι' αυτό και δεν πήγε ποτέ στη Βουλή, πήγε μόνο στη προπαρασκευαστική της Βουλής και έμεινε εκεί. Βεβαίως στη Βουλή μπορείτε να το βρείτε ολόκληρο, είναι αναρτημένο πλέον. Δεν έχει κυρωθεί αλλά, με βάση το τι έχουν αποφασίσει, ισχύει γιατί εκτελείται.

Με βάση αυτά λοιπόν εφαρμόσανε τη πολιτική του μνημονίου η πολιτική του οποίου είχε σχεδιαστεί εξ' αρχής όχι τόσο για να δημιουργήσει τα πλεονάσματα εκείνα για να πληρωθούν τα τοκοχρεολύσια. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν πληρώνονται. Κάθε χρόνο η εξυπηρέτηση του χρέους μας κοστίζει 35 με 40% του ΑΕΠ. Αυτό το πράγμα δεν γίνεται να πληρωθεί. Είναι αδύνατο. Το ξέρανε. Και εφόσον λοιπόν το ξέρανε τι έπρεπε να γίνει; Αν μας λέγανε το Γενάρη του 2010 "Θα βάλω χέρι στη δημόσια περιουσία", θα ξεσηκωνότανε όλος ο κόσμος. Οπότε τι κάνανε; Έφεραν ολόκληρο τον κόσμο στην απόγνωση, στην απελπισία, μεροδούλι μεροφάι, να σκέφτεται την ανεργία, το αν θα μπορεί να επιβιώσει αυτός, το παιδί του, η οικογένεια του αύριο και να του θέσουν το εξής δίλλημα, αυτό που είπε ο κύριος Όλι Ρεν πριν 3 βδομάδες μετά την 11η του Μάρτη που αποφασίστηκε η εκποίηση των 50 δις της δημόσιας περιουσίας. Τι είπε; "Ή πουλάτε ή χάνετε τους υπόλοιπους μισθούς της 10ετίας". Αυτό ήταν το δίλλημα των τοκογλύφων. Ή πουλάτε ή χάνετε ότι έχει μείνει από συντάξεις και μισθούς. Να εξαναγκάσουν το λαό να πει "Ας τα κομμάτια, πούλα κάτι, προκειμένου να μην χάσω και ότι μου έχει απομείνει". Και την ίδια ώρα ένα ολόκληρο σύστημα προπαγάνδας προσπαθεί να πείσει το λαό ότι είμαστε πάμπλουτη χώρα ρε παιδιά. Έχουμε πετρέλαια... Σαουδική Αραβία έχουμε πυρηνικά, έχουμε ιστορίες, πλουτώνιο, χρυσάφια... Τι είναι τώρα να δώσουμε 350 δισεκατομμύρια που είναι το χρέος; Ενώ στη πραγματικότητα δεν είναι έτσι.

Λοιπόν, από κει και πέρα η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Σε 8 μήνες εφαρμογής του μνημονίου είχαμε υποχώρηση μιας 10ετίας στην ελληνική οικονομία και τα εισοδήματα κατέληξαν στο 1974 σε πραγματικούς όρους. Τα επόμενα χρόνια που έρχονται θα είναι ακόμα πιο δύσκολα και πολύ χειρότερα από αυτό που έχουμε πληρώσει. Είμαστε στη προκαταρκτική διαδικασία.

Κατά τη γνώμη μου αυτό που οφείλουμε  να κάνουμε είναι ένα πραγματικά, αυθεντικά, ρωμαλέο παλλαϊκό μέτωπο που θα απαιτήσει τον επαναπροσδιορισμό όλων των πολιτικών συνθηκών στη χώρα. Δηλαδή την ανατροπή του πολιτικού συστήματος και τη δημιουργία νέων προϋποθέσεων μιας νέας εξουσίας που θα επιβάλλει:

Την καταγγελία της δανειακής σύμβασης και το σύνολο του οικοδομήματος που στήθηκε πάνω σ' αυτή ώστε να μπορεί να γλυτώσει την αγχόνη και το δόκανο ο ελληνικός λαός και να οικοδομήσει μια νέου τύπου πορεία για το τόπο. Μια νέου τύπου εξουσία που αντανακλά και πρέπει να αντανακλά τα πραγματικά συμφέροντα του μόνου αυθεντικού εκφραστή αυτού του τόπου που είναι αυτός που τον ποτίζει με τον ιδρώτα του.

Με αυτό το πράγμα θέλω να κλείσω, Κοιτάξτε. Οι εποχές που αναθέταμε σε κάποιους άλλους την διοίκηση και την κυβέρνηση της χώρας τελειώσανε ανεπιστρεπτί. Τελειώσανε ανεπιστρεπτί. Είναι πολύ σοβαρό το μέλλον της χώρας το μέλλον των παιδιών μας και των οικογενειών μας για να το αναθέσουμε σε τρίτους σωτήρες.
Ή εμείς ή κανένας.

Ευχαριστώ πολύ.


AΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ-ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ Δ. ΚΑΖΑΚΗ ΣΤΗ «ΣΠΙΘΑ 3B» ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ 2011 
για την αντιγραφή:

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΜΑΛΑΚΕΣ!!!



Όταν ένα δημοσίευμα κατακρημνίζει ένα εθνικό νόμισμα υπάρχει θέμα κι όταν πρόκειται για το κοινό νόμισμα των Ευρωπαίων το Ευρώ που γκρεμίστηκε στην Αμερικανική αγορά μετά το δημοσίευμα του Σπίγκελ το θέμα γίνεται μείζον.
Παρακολουθήσαμε τις διαψεύσεις αρμόδιων και αναρμόδιων αξιωματούχων της ημεδαπής και της αλλοδαπής και της αγωνιώδεις προσπάθειες των δημοσιογραφικών παπαγαλακίων με την αίσθηση ότι όλοι αυτοί ή μας θεωρούν τελείως άνοες ή τελείως μαλάκες.
Αν το αντικείμενο της μυστικής συνάντησης στο Λουξεμβούργο ήταν η ανταλλαγή απόψεων για τις οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα ενόψει της συνόδου του G20 όπως προσπαθούν να μας πείσουν όλοι οι συμμετέχοντες από το εξοχότατο κ. Γιουνκέρ μέχρι τον παντελώς αναξιόπιστο κ. Παπακωνσταντίνου θα πρέπει να μας δώσουν μια πειστική απάντηση γιατί η σύσκεψη ήταν έκτακτη και γιατί επιχειρήθηκε να κρατηθεί μυστική.
Το δημοσίευμα του Σπίγκελ έλεγε πως αντικείμενο της σύσκεψης ήταν η αποχώρηση της Ελλάδας από το Ευρώ και η επιστροφή της στη δραχμή κι αυτό ήταν που κλόνισε το Ευρώ στην Αμερικανική αγορά που ήταν ανοικτή.
Κι όμως ούτε η Ελληνική πλευρά ούτε η Ευρωπαϊκή θεώρησαν ότι κάτι πρέπει να κάνουν για να προστατέψουν το κοινό τους νόμισμα, ούτε μια μήνυση κατατέθηκε κατά του περιοδικού, ούτε καμιά αγωγή αποζημίωσης για τη ζημιά που υπέστη το Ευρώ ούτε καν ένα εξώδικο για αποκατάσταση της αλήθειας.
Κι ύστερα περιμένουν να τους πιστέψουμε.
Όσο για το σενάριο επιστροφής στη δραχμή δεν μπορώ να ξέρω αν συζητήθηκε ή όχι αυτό όμως που μετά βεβαιότητα εικάζω είναι πως η επιστροφή στη δραχμή δεν έχει πολλές πιθανότητες καθώς αυτό δεν συμφέρει τις ξένες τράπεζες και τα μεγάλα αφεντικά σε Αμερική και Γερμανία.
Κι όμως μόνο με επιστροφή στη δραχμή ο Έλληνας και ειδικά ο Έλληνας υπάλληλος και συνταξιούχος μπορούν να προσδοκούν έξοδο από την κρίση έστω και μετά 10-15 χρόνια ενώ με παραμονή μας στο ευρώ ούτε σε 100 χρόνια δεν θα ξαναδούνε άσπρη μέρα.

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

ΦΤΩΧΥΝΑΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΗΓΕΤΕΣ!


Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους έχει ήδη καθυστερήσει, τονίζει το Bloomberg \σε δημοσίευμα της Τρίτης του Πάσχα.
Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι η Ελλάδα πρέπει να ανακοινώσει ένα «κούρεμα» χρέους ύψους 50% και να επιβάλει τριετή αναστολή των πληρωμών τόκων για τα δάνεια που θα παραμείνουν σε εκκρεμότητα. Όσο πιο γρήγορα η Ελλάδα επιβάλλει ένα κούρεμα τόσο το καλύτερο για όλους, καθώς η καθυστέρηση θα οδηγήσει σε μεγαλύτερες περικοπές χρέους και σε μεγαλύτερο πόνο, καταλήγει το δημοσίευμα.
Ακόμη, υποστηρίζει ότι κατά τη διάρκεια της τελευταίας εβδομάδας οι τιμές στην αγορά κατέδειξαν ότι οι περισσότεροι επενδυτές έχουν ήδη καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ελληνική αναδιάρθρωση είναι τελειωμένη υπόθεση (περισσότερα για το δημοσίευμα εδώ).
Την ίδια ώρα που οι αγορές έχουν προεξοφλήσει την αναδιάρθρωση η Ελληνική Κυβέρνηση αντί να οργανώσει την αναδιάρθρωση όσο γίνεται περισσότερο επωφελώς για τη χώρα υποκρίνεται ότι η αναδιάρθρωση δεν αποτελεί επιλογή της επιτείνοντας τις κερδοσκοπικές πιέσεις με τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων να έχουν εκτιναχθεί σε νέα υψηλά επίπεδα και το κόστος της ασφάλισης έναντι κίνδυνου χρεοκοπίας να έχει αυξηθεί σε επίπεδα ρεκόρ.
Δυστυχώς για όλους μας με την πολιτική που ασκήθηκε την τελευταία 10ετία η χρεοκοπία είναι δεδομένη και δεν θα αποφευχθεί με το κυνήγι μαγισσών που έχει εξαπολύσει ο υπουργός Οικονομίας για τον εντοπισμό αυτών που διακίνησαν το e-mail που προεξοφλούσε την αναδιάρθρωση του χρέους για το Σαββατοκύριακο του Πάσχα.

Αυτές τις κρίσιμες ώρες αναπόφευκτα ο νους γυρίζει κάποια χρόνια πίσω στο 1994 με τη μεγάλη συναλλαγματική κρίση όταν ο υπουργός Οικονομίας και ο Διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος αλλά και άλλοι κυβερνητικοί και μη αξιωματούχοι εισηγούνταν υποτίμηση της δραχμής κατά τουλάχιστον 15% για να αντιμετωπιστεί η μεγάλη κερδοσκοπική επίθεση στο εθνικό νόμισμα που είχε ξεκινήσει από την Άνοιξη ενόψει της απελευθέρωσης της κίνησης κεφαλαίων που είχε προγραμματιστεί να ισχύσει από την 1η Ιουλίου.
Και θα πρέπει να επισημανθεί ότι από ανάλογες κερδοσκοπικές επιθέσεις είχαν γκρεμιστεί νωρίτερα κραταιά νομίσματα όπως η Στερλίνα που δεν άντεξε και υποχώρησε στις πιέσεις.
Κι ενώ η κερδοσκοπική επίθεση κλιμακώνεται με κορυφαίους κερδοσκόπους να παίρνουν θέση σε βάρος της δραχμής ένα τηλεφώνημα στον υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γιάννο Παπαντωνίου στις 13 Μαΐου το μεσημέρι άλλαξε όλα τα δεδομένα αιφνιδιάζοντας τους ανύποπτους κερδοσκόπους που έκαψαν τα δάχτυλά τους στη φωτιά που είχαν οι ίδιοι ανάψει.
Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου έδινε εντολή στον εμβρόντητο υπουργό του να ανακοινώσει αμέσως μετά το κλείσιμο της συνεδρίασης του Χρηματιστηρίου την άμεση απελευθέρωση της κίνησης των κεφαλαίων.
Θυμάμαι ακόμα τον υπουργό στη συνέντευξη τύπου που έδωσε για να αναγγείλει την άμεση απελευθέρωση της κίνησης κεφαλαίων να προσπαθεί ταραγμένος να βρει επιχειρήματα για να εξηγήσει γιατί η κυβέρνηση επέσπευσε την απόφαση που ήταν προγραμματισμένη για την 1η Ιουλίου.

Το παρασκήνιο αυτής της καθοριστικής για την αξιοπιστία του εθνικού νομίσματος μάχης που αποφάσισε και καθοδήγησε προσωπικά ο Πρωθυπουργός κόντρα σ΄ ολόκληρο το οικονομικό του επιτελείο (υπουργό, Διοικητή της κεντρικής Τράπεζας και τον οικονομικό του σύμβουλο) μαθεύτηκε αργότερα μέσα απ’ το βιβλίο «Η πολιτική της αναδιάταξης 1993-1996. Επιτεύξεις και προοπτικές» του εκ των πρωταγωνιστών εκείνης της μάχης διοικητή της Εθνικής Τράπεζας Γ. Μίρκου που ανέλαβε να στηρίξει τη δραχμή με τα διαθέσιμα της τράπεζας αλλά και το βιβλίο της κας Δήμητρας Λιάνη «10 χρόνια και 54 μέρες»..

Τότε όμως ευτυχώς για τη χώρα Πρωθυπουργός ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου που πρόλαβε τους κερδοσκόπους αντί να αναλωθεί σε παιχνίδι μαγισσών και υποκριτικές διαψεύσεις ενώ σήμερα δυστυχώς Πρωθυπουργός είναι ο γιος της Μαργαρίτας.

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Κύριε Πρόεδρε …καληνύχτα σας!!!


 ‘Όταν κάποια ανώνυμα blogs έγραψαν ότι ο Πρωθυπουργός ζήτησε να συναντηθεί εκτάκτως με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εν όψει πιθανού ανασχηματισμού, η Προεδρία της Δημοκρατίας έσπευσε, με ανακοίνωσή της, να διαψεύσει κατηγορηματικά ότι υπήρξε τηλεφωνική επαφή του κ. Παπούλια με τον κ. Παπανδρέου.
Όταν προχθές επώνυμοι κορυφαίοι παράγοντες του πνευματικού κόσμου όπως οι καθηγητές Γ. Κασιμάτης και Κ. Μπέης κατηγόρησαν ευθέως τον κ. Παπούλια για συνέργεια σε παραβίαση του Συντάγματος, την τήρηση του οποίου έχει ορκιστεί να φυλάσσει, η Προεδρία της Δημοκρατίας απάντησε με εκκωφαντική σιωπή.

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ????



Ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν με συνέντευξή του σε ντοκιμαντέρ του γαλλικού καναλιού Canal+ (που θα μεταδοθεί τον επόμενο μήνα) ξεβρακώνει τον πρωθυπουργό της χώρας αποκαλύπτοντας πως την περίοδο που ο Παπανδρέου διερρήγνυε τα ιμάτιά του ότι λεφτά υπάρχουν και θα εφαρμοστούν οι προεκλογικές υποσχέσεις την ίδια στιγμή μεθόδευε στα σκοτεινά την υπαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ που οδήγησε στην καταστροφή της οικονομίας, την ύφεση, τη φτώχεια και την εξαθλίωση του λαού.

Αλήθεια Εισαγγελέας υπάρχει στην Αθήνα να ερευνήσει ποιοι από το περιβάλλον του Πρωθυπουργού που γνώριζαν την πρόθεσή του να μας οδηγήσει στις δαγκάνες του ΔΝΤ θησαύρισαν την εποχή που κάνανε πάρτι οι κερδοσκόποι με τα speeds και τα cds και να βρει ποιος έδωσε την εντολή στην Τράπεζα της Ελλάδος να αυξηθεί το περιθώριο διακανονισμού αγοράς ομολόγων από τις 3 στις 10 μέρες (το περιβόητο Τ+3 που έγινε Τ+10) που διευκόλυνε τα κερδοσκοπικά παιχνίδια?