Εζυγίσθησαν, εμετρήθησαν και ευρέθησαν ελλιπείς

«-Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
-Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
-Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;
-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους».

Οι στίχοι αυτοί από το ποίημα του Κ. Καβάφη «Περιμένοντας τους Βαρβάρους» αφιερώνονται στον πρωθυπουργό μας που πολύ πιθανόν σε λίγες ημέρες θα κληθεί να παραδώσει τα διάσημα της εξουσίας του στον αρχηγό των βαρβάρων.
Και επειδή δεν θεωρώ ότι το ΠΑΣΟΚ συγκροτείται από ορδές βαρβάρων είναι προφανές ότι ο αρχηγός των βαρβάρων δεν θα είναι ο Παπανδρέου η τύχη του οποίου ενδέχεται να είναι ανάλογη με αυτή του Καραμανλή αλλά ο εκλεκτός των ντόπιων και ξένων νταβατζίδων που ως φαίνεται βρίσκονται πίσω από τις ραγδαίες εξελίξεις για αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.
Οι δρομολογημένες εξελίξεις είναι πολύ δύσκολο να αναστραφούν καθώς οι αρχηγοί των 2 μεγάλων κομμάτων εζυγίσθησαν, εμετρήθησαν και ευρέθησαν ελλιπείς.

Λένε πως ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται και ο Καραμανλής στη σύντομη πρωθυπουργική του θητεία έδειξε ότι δεν κάνει ούτε για μούτσος όχι για καπετάνιος.
Να θυμίσουμε, πρόχειρα, τους χειρισμούς του στην υπόθεση των υποκλοπών -τη μεγαλύτερη υπόθεση κατασκοπείας στη χώρα - τις απαγωγές των Πακιστανών, την υπόθεση με το βασικό μέτοχο, την αναθεώρηση του Συντάγματος, το βιβλίο της Ιστορίας, την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, τα αμαρτωλά ομόλογα και τις γαλάζιες μίζες που ανάγλυφα καταγράφονται στο πόρισμα Ζορμπά.
Σε όλες τις κρίσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει βαθμολογείται με μηδέν και τώρα τις πυρκαγιές με τις τρομακτικές καταστροφές και τους δεκάδες νεκρούς αποδομήθηκε πλήρως το όποιο ηγετικό προφίλ είχε τις πρώτες μέρες της θητείας του.
Έρμαιο ανίκανων και αλαζόνων συνεργατών άφησε να παρασυρθεί στο δρόμο της απωλείας χωρίς αντιστάσεις.
Όταν άρχισε να διακινείται το σενάριο της Δεξιάς παρένθεσης, που επιτάθηκε με την ανοδική πορεία του Καρατζαφέρη, με την αλαζονεία που τον διακρίνει αρνήθηκε να αλλάξει τον εκλογικό νόμο που θα του διασφάλιζε διέξοδο σε ενδεχόμενη νέα προσφυγή στις κάλπες. Και όχι μόνο αυτό αλλά έχρησε «διάδοχό του» τη Ντόρα δίνοντάς της το κρίσιμο υπουργείο Εξωτερικών.
Έτσι τα σενάρια για την αποστρατεία του, που διακινούνται αυτές τις μέρες και θα ενταθούν καθώς πλησιάζει ο χρόνος των εκλογών και που, αν πάρουμε τις μετρητοίς τους δημοσκόπους και τις δημοσκοπήσεις, είναι πολύ πιθανόν να μη δώσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση μοιάζουν σαν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος «θανάτου».
Τώρα που ο Καραμανλής κατάλαβε το τέλος του και αγωνιωδώς μοιράζει εκατομμύρια ευρώ στους πληγέντες είναι αργά.
Ο δρόμος δεν έχει επιστροφή και ήδη στο παρασκήνιο καταστρώνονται τα σενάρια της επόμενης μέρας στα οποία μεταξύ άλλων πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει και η θυγατέρα του Μητσοτάκη που ετοιμάζεται να γίνει χαλίφης στη θέση του Χαλίφη.
Το όνομα που παίζει ως επικρατέστερο για τη θέση του πρωθυπουργού μια κυβέρνησης συνεργασίας των 2 μεγάλων κομμάτων (τύπου Γερμανίας) είναι αυτό του Κώστα Σημίτη που όπως θα έχετε διαπιστώσει δεν κάνει τίποτα για να ενισχύσει την εκλογή του Γιώργου.
Άλλωστε ο πρώην πρωθυπουργός έχει καλές συστατικές επιστολές και από τους νταβατζίδες που έλεγε και ο Καραμανλής το 2004 και από τους Αμερικανούς ενώ θεωρείται ο αρχιτέκτονας της επιχείρησης απαξίωσης του πολιτικού συστήματος και των πολιτικών που διαπιστώνουμε σήμερα.
Το ασυμβίβαστο της βουλευτικής ιδιότητας με οποιαδήποτε επαγγελματική απασχόληση ακόμα και αυτή του συγγραφέα αποσκοπούσε να μετατρέψει τους βουλευτές από ελεύθερους σκεπτόμενους πολίτες σε κομματικούς υπαλλήλους εξαρτώμενους από τις εκάστοτε ορέξεις των αρχηγών ενώ με την καταστρατήγηση των καταστατικών διατάξεων κατά τη μεταβίβαση της αρχηγίας στο Γιώργο έβαλε τις βάσεις για τη μετατροπή ενός δημοκρατικά διαρθρωμένου πολιτικού κινήματος σε αρχηγικό κόμμα.
Με επιλογές τύπου Ματσούκα και Καραχασάν ο Γιώργος απέκοψε το κίνημα από τη βάση του συμβάλλοντας με τη σειρά του στην απαξίωση του πολιτικού συστήματος.
Εξάλλου το υπερατλαντικό διαβατήριο του «ευρωπαϊστή» Σημίτη είναι γεμάτο με εύφημες μνείες όπως το «ευχαριστώ τους Αμερικανούς», στην περίπτωση των Ιμίων, την παράδοση του Οτσαλάν, το non paper της Μαδρίτης για τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο, το Ελσίνκι για τις διασυνοριακές διευθετήσεις, το σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό κλπ.
Που θα βρουν δηλαδή καλύτερο υπηρέτη των συμφερόντων τους ντόπιοι και ξένοι νταβατζίδες στο μεταβατικό στάδιο μέχρι τη συγκρότηση των καινούριων κομμάτων εξουσίας που θα διαδεχτούν τα σημερινά ξεπεσμένα Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ;
Και για να κάνω την αυτοκριτική μου να πω πως όταν τον περασμένο Μάιο -την επομένη της εορτής του κ. Σημίτη- στενός συνεργάτης του, που τον είχε επισκεφτεί για τα χρόνια πολλά, μου μετέφερε την εκτίμησή του ότι οι προσεχείς εκλογές δεν θα δώσουν αυτοδυναμία και θα κληθεί εκείνος να ηγηθεί διακομματικής κυβέρνησης συνεργασίας θεώρησα ότι λόγω …ηλικίας παραλογίζεται.
Πόσο μακριά νυχτωμένος ήμουν.