«Μόλις έμαθα ότι μία ομάδα τριάντα
ατόμων, έκανε πλιάτσικο σε super
market και μετά μοίρασε τα τρόφιμα
στον κόσμο φίλε μου λύκε.
Τι έχεις να πεις γι αυτό?»
Ρωτάς τι έχω να πω;
Θα σου απαντήσω… κι ακόμα δεν είδαμε τίποτα!
Έψαξα λίγο περισσότερο και βρήκα στη Ζούγκλα του Τριανταφυλλόπουλου ότι η επίθεση έγινε σε σούπερ μάρκετ, στην οδό Χαριλάου Τρικούπη, από ομάδα 30 κουκουλοφόρων που φώναξαν συνθήματα κατά της ακρίβειας και πέταξαν φεϊ βολάν στα οποία ανέφεραν ότι «η ακρίβεια χτυπιέται με την απαλλοτρίωση».
Στη συνέχεια, πήραν τρόφιμα από τα ράφια του σούπερ μάρκετ τα οποία, σύμφωνα με πληροφορίες, τα μοίρασαν σε καταναλωτές στη λαϊκή αγορά της οδού Καλλιδρομίου.Σε προκήρυξη που άφησαν αναφέρουν ότι εφάρμοσαν στην πράξη τη δική τους δέσμη μέτρων και υπογράφουν ως οργισμένοι καταναλωτές.
.jpg)
.jpg)
14 σχόλια:
καλησπερα φιλε
μολις ανεβασα το ιδιο θεμα και γω.
Καλη αρχη...
@ αντώνης: καλή συνέχεια να λες
μακαρι.
Μια χαρά κίνηση ήταν ... μου θύμισε κάτι απο 80'ς και τις προηρυξεις του Ε.Λ.Α. περι απαλλοτροιώσεων στα πολυκαταστήματα!
Bella Ciao
1985: Λουκάς, Αλέκος Σταμάτης, απαλλοτριώνουν 5 εκατομμύρια από τον Μαρινόπουλο δίπλα στου Φλόκα στους ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΥΣ.
2008: 23 χρόνια μετά, μια ακόμη απαλλοτρίωση σε super market, του Σκλαβενίτη στην Τρικούπη και Ισαύρων, στα ΕΞΑΡΧΕΙΑ.
Εδώ που φτάσαμε με αυτούς που κυβερνούν, η... "καλή συνέχεια", δε θα έχει μόνο «ΕΞΑΡΧΕΙΑ»...
@ Zalmoxis: Είναι νομίζω διαφορετικής τάξης οι 2 ενέργειες.
Το 1985 κίνητρο η δια της απαλοτρίωσης χρηματοδότηση της οργάνωσης.
Χθες κίνητρο μοιάζει να είναι η καθολική διαμαρτυρία των καταναλωτών για την ακρίβεια και την κερδοσκοπία. Δεδομένης της ανέχειας μεγάλων κοινωνικών ομάδων δεν αποκλείω φαινόμενα μιμητισμού οπότε πράγματι το φαινόμενο θα βγεί από τα όρια των Εξαρχείων.
@ Bella ciao: δες τη θέση μου στην απάντηση στο Ζάλμοξι
Αν κάτι με εντυπωσιάζει Λυκε μου, ειναι ότι τα ..σημάδια ειναι τόσο ίδια, τόσο ...καρμπον, και όλοι τους τόσο ...μακάριοι.
Αλλά το πιο σημαντικό, το πιο ....τρομακτικο, ΟΛΟΙ ΜΑΣ τόσο ...μακάριοι.
Αραχτή στην βεράντα, πίνω καφέ, διαβάζω τις Κυριακάτικες, και με ...μακαρίζω.
Υ.Γ.Λοιπόν Λυκε, μιας που δεν μας βλέπει κανείς, να σου εκμυστηρευτω και κάτι. Ανήκω σε μια γενια που δεν έζησε Μαηδες και Πολυτεχνεία. Αλλά που κληθηκε να τα συντηρήσει.
Ε, και κουτσα στραβα το έπραξε. Με ...σεβασμό. και ..ζήλεια. Μήπως η επιθυμία μας για ...πραγματική εικόνα και όχι για ηρωικά μνημοσυνα επιτέλους εισακουστηκε;;;;
@ Katerina: Μακάρι...
Για την ιστορία, οι απαλλοτριώσεις άρχισαν από τη 17 Νοέμβρη. Αφορούσαν αυτοκίνητα, κυρίως ιταλικά και από το Παγκράτι. Στο θέμα τώρα, καλά θα ήταν να απαλλοτριώναμε ρούχα και παπούτσια και να τα δίναμε σε φτωχούς. Καλά, μια ιδέα είπα.
"Απο παιδί ακόμη τα μάτια μου έβλεπαν το θάνατο και τη βία. Έζησα τον πόλεμο που έκαναν οι μεγάλοι στο όνομα της ελευθερίας... Η μαζική δολοφονία αποτελεί τίτλο τιμής όταν γίνεται κάτω απο τους ήχους του εθνικού ύμνου...Οι πόλεμοι που έζησα, οι πόλεμοι που μου διηγήθηκαν, οι πόλεμοι που με άγγιξαν δεν μου έμαθαν να σέβομαι τη ζωή.Το μόνο που πιστεύω πως κατάφεραν ήταν να νομιμοποιήσουν το φόνο... Σήμερα λοιπόν μπροστά στους δικαστές μου, μπροστά στους κατηγόρους μου, θα μείνω αδιάφορος αν μου μιλήσουν για σεβασμό προς τη ζωή. Γιατί ο άνθρωπος είναι ΛΥΚΟΣ για τον συνανθρωπό του και αν κάποτε βρεθεί στη θέση του δικαστή εξακολουθεί να είναι ΛΥΚΟΣ όπως ΛΥΚΟΣ είναι κι εκείνος που δικάζεται... Μέχρι τώρα δεν είδα ουτε έναν πολίτη να κλαίει για το θάνατο ενός αλήτη. Αναγνωρίζω το δικαιώμα της πολιτείας να με καταδικάζει όχι όμως και να με κρίνει."
ΖΑΚ ΜΕΣΡΙΝ
αφιερωμένo σε σένα Λύκε
Bella Ciao
Ο παριζιάνος «Ρομπέν των φτωχών»
Του ΑΧΙΛΛΕΑ ΦΑΚΑΤΣΕΛΗ
Αναδύθηκε στη δημοσιότητα με «θορυβώδη» τρόπο: ληστής τραπεζών, απαγωγέας και αδίστακτος φονιάς. Στις δεκαετίες του '60 και του '70 η συντεταγμένη πολιτεία κοκκίνιζε από ντροπή στο άκουσμα του ονόματος: Ζακ Μεσρίν.
Ηταν ο άνθρωπος που περνώντας στην ποινική παρανομία έγινε λαϊκός θρύλος στη χώρα του και στο εξωτερικό, αποσπώντας το παρατσούκλι «Ρομπέν των Παρισίων».
Γοητεύοντας ανομολόγητους λαϊκούς πόθους, γελοιοποίησε πολλές φορές τη γαλλική αστυνομία και το απόρθητο σύστημα των φυλακών. Μέχρι τις 2 Νοεμβρίου 1979...
Το πρωί εκείνης της ημέρας -σχεδόν πριν από 25 χρόνια- δραπέτης ξανά, έπεσε σε παγίδα της αστυνομίας μετά από «κάρφωμα» συνεργάτη του. Είκοσι πέντε σφαίρες γάζωσαν το σώμα του, απροειδοποίητα, σε μια εν ψυχρώ εκτέλεση, καθώς έβαζε σε λειτουργία την κλεμμένη BMW του. «Οι γαλλικές αρχές, μία φορά ακόμη, προτίμησαν το δημόσιο συμφέρον από τα ατομικά δικαιώματα» σχολίαζε η «Washington Times» πολλά χρόνια αργότερα, επιτιμώντας ως μακιαβελικό το πολιτικό ήθος της Γαλλίας.
Ο Μεσρίν χαρακτηρίστηκε «υπ' αριθμόν 1 δημόσιος κίνδυνος» και η εκτέλεσή του γιορτάστηκε τότε με θερμά συγχαρητήρια του Ζισκάρ ντ' Εστέν προς τους εκτελεστές.
Καθόλου υπερβολικό, όχι μόνο εξαιτίας των ποινικών επιδόσεών του, αλλά και για το συμβολικό τους ύφος...
Δραπέτευε και επέστρεφε στις φυλακές για να οργανώσει μαζικές αποδράσεις, λήστευε τις τράπεζες δυο δυο την ίδια μέρα, όμως φρόντιζε να μην χτυπηθούν άσχετοι, έκανε απαγωγές για να εκβιάσει την αλλαγή σωφρονιστικής πολιτικής, ήταν «εμφανίσιμος και γοητευτικός, με εκθαμβωτικές γυναίκες στο καρνέ του, ενώ λήστευε πλούσιους για να χρηματοδοτήσει άστεγους» («Mesrine - The Life and Death of a Super Crook», «Penguin», 1980).
και το παράδοξο της κοσμοσυρροής στην κηδεία ενός «εγκληματία».
Μια καταιγιστική αυτοβιογραφία του, γραμμένη μεταξύ 1975 και 1977, μέσα από την -ειδικά για αυτόν χτισμένη- πτέρυγα στις φυλακές Σαντέ, δίνει ο ίδιος ο Μεσρίν (στα ελληνικά: «Το ένστικτο του θανάτου»).
«Διψούσε για δημοσιότητα» θα γράψει αργότερα ο γαλλικός τύπος, που συχνά φιλοξενούσε συνεντεύξεις του από την παρανομία.
«Ο άνθρωπος αυτός είναι ελεύθερος, όχι μόνο γιατί οι αστυνομικοί δεν κατορθώνουν να τον μαγκώσουν αλλά κυρίως γιατί ο ίδιος διεκδικεί την εκλογή του και την ηθική του. Το πεπρωμένο του Μεσρίν μας υποχρεώνει σε έναν ορισμένο σεβασμό» έγραφε η εφημερίδα «Λιμπερασιόν».
Σημείο αναφοράς στο μανιφέστο του κινήματος των «Ευτυχισμένων Ανέργων» του 1996, αυτών των «ουτοπικών σοσιαλιστών του σύγχρονου υποπρολεταριάτου», ο Μεσρίν ακόμη και σήμερα γοητεύει και εμπνέει μουσικά γκρουπ ή εκθέσεις τέχνης για την εκτός νόμου δράση του (στο Τόκιο το 2002 και πρόσφατα στο Αμστερνταμ). Διεκδικώντας ακόμη εκείνον τον «ορισμένο σεβασμό», με όλο το ρίσκο...
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 09/11/2003
@ Swell: Το θέμα δεν είναι οι απαλλοτριώσεις, το θέμα είναι να αλλάξουμε τον κόσμο.
Καλά πως κάνεις έτσι εγώ δεν δικαιούμαι να πω μια κουβέντα;
@ Bella Ciao: σε ευχαριστώ για την αφιέρωση.
Mporei na min allaxe kati drastika kai monima apo tin energeia auti, alla sigoura oi telikoi apodektes ton apalotriomenon agathon tha exoun na to thymountai gia panta. Kai fysika esto kai gia ligo eidane mia voitheia.
Kalo vrady.
@ diavasa me prosoxi ta sxolia ton anonymon.Edniaferonta.
Λυκε καλησπερα .Αν κρινουμε απο την ανταποκριση ολων σε αναλογα ποστ σε πολλα μπλογκς (μεταξυ αυτων και του δικου μου) καταλαβαινει ευκολα κανεις που εχει φτασει πια η αγανακτηση του κοσμου.Τιποτα δεν ειναι απιθανο πια να συμβει.Αυτο λεω εγω τωρα.
Χαιρετισμους.
Δημοσίευση σχολίου