Να φυλακίζονται υποχρεωτικά όλοι οι δικαστές

«Θέμα ποιότητας της Δημοκρατίας μας είναι η επίλυση των προβλημάτων του σωφρονιστικού συστήματος», επεσήμανε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας κατά τη συνάντησή του με τον υπουργό Δικαιοσύνης Σωτήρη Χατζηγάκη.

Μνήμες: Καλοκαίρι του 1969 και στις φυλακές Αβέρωφ, εκεί που τώρα στεγάζεται ο Άρειος Πάγος, μόλις έχει έρθει κρατούμενος της χούντας των συνταγματαρχών γνωστός δικαστής πάρεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας. Είναι η πρώτη του μέρα στη φυλακή και κάπου εκεί το μεσημέρι –λίγο μετά το φαγητό- ο δικαστής θέλησε να πάει εκεί που και ο αυτοκράτορας πηγαίνει μόνος του. Τέτοιες πολυτέλειες όμως στις φυλακές είναι αδιανόητες. Τα αφοδευτήρια βρίσκονται σε απόλυτη θέα απέναντι από τις βρύσες που οι κρατούμενοι πλένουν τις καραβάνες τους. Και μόνο που το σκέπτεται ότι θα κάνει την ανάγκη του σε κοινή θέα τον τρομάζει, αλλά πιεζόμενος και μην αντέχοντας σκύβει ντροπιασμένος το κεφάλι και μπαίνει στο αφοδευτήριο. Στην απογευματινή βόλτα, νεαρός, πειραχτήρι εγώ τον πλησιάζω και ρωτώ να μάθω τις πρώτες του εντυπώσεις. Τι να σου πω έχω μείνει έκπληκτος μου λέει, με το χώρο που στέλνουμε ανθρώπους να περάσουν 3, 5, 10 και 20 χρόνια από τη ζωή τους. Θα έπρεπε μου λέει όλοι οι δικαστές πριν κάτσουν στην έδρα και «μοιράσουν» τα χρόνια λες και είναι στραγάλια να φυλακίζονται λίγο καιρό για να έχουν προσωπική γνώμη και να ζυγιάζουν ακριβοδίκαια τα χρόνια που καταδικάζουν έναν άνθρωπο να περάσει στη φυλακή. Τον ξανασυνάντησα χρόνια αργότερα κι όταν του θύμισα εκείνη την πρώτη του μέρα στη φυλακή διαπίστωσα ότι το σοκ του εξευτελισμού δεν το είχε ακόμα ξεπεράσει.

Το ξαναθυμήθηκα σήμερα διαβάζοντας τη δήλωση του πρώην Προέδρου της Βουλής Απόστολου Κακλαμάνη ότι θα έπρεπε κάθε υπουργός Δικαιοσύνης να φυλακίζεται για να διαπιστώνει τι πραγματικά συμβαίνει αλλά και να τρέχει από εδώλιο σε εδώλιο για να δει πώς αποδίδεται η Δικαιοσύνη.
Δεν αρκεί όμως να φυλακιστεί ο υπουργός Δικαιοσύνης. Αν πραγματικά θέλουμε αποσυμφόρηση των φυλακών και ανθρώπινες συνθήκες στις φυλακές θα πρέπει πρώτα να φυλακίζονται οι δικαστές.

Η είδηση: Ο αριθμός των απεργών πείνας αυξάνεται καθημερινά από την ημέρα που η αποχή από το συσσίτιο μετατράπηκε σε απεργία πείνας: Από τους 3.311 στις 8 Νοεμβρίου, έφθασαν τους 4.805 στις 9 Νοεμβρίου, στους 5.251 στις 10 Νοεμβρίου και ξεπέρασαν τους 5.300 μέχρι αργά το βράδυ της Τρίτης. Αρκετοί κρατούμενοι από τις φυλακές Χίου, Κέρκυρας, Κορυδαλλού, Αλικαρνασσού, Πάτρας χρειάστηκε να μεταφερθούν σε νοσοκομεία, λόγω προβλημάτων υγείας από την αποχή από τροφή και νερό. Ενδεικτικό της αποφασιστικότητας την οποία επιδεικνύουν οι φυλακισμένοι είναι ότι εδώ και τρεις ημέρες κρατούμενοι στις φυλακές Άμφισσας και Τρικάλων έχουν ράψει τα στόματά τους.

Όσο αυξάνεται ο αριθμός των απεργών πείνας άλλο τόσο αυξάνεται και το μέτωπο συμπαράστασης που ας ελπίσουμε να υποχρεώσει τη κυβέρνηση να διαμορφώσει ανθρώπινες συνθήκες στις φυλακές για όσους έχουν την ατυχία να βρεθούν εκεί και να καταργήσει τη φυλακή μέσα στη φυλακή στην οποία κρατά έγκλειστους τους καταδικασμένους για συμμετοχή στη 17Ν.

Μίκης Θεοδωράκης: Αυτό που γίνεται πίσω από τα κάγκελα της κάθε ελληνικής φυλακής, θα πρέπει να ντροπιάζει όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες αυτής της χώρας. Γιατί δείχνει πόσο ανάλγητοι, πόσο απάνθρωποι και πόσο απολίτιστοι είμαστε.

Μανώλης Γλέζος: Συμπαρίσταμαι ευθέως και χωρίς ενδοιασμούς στο κίνημα που ανέδειξε σε δημόσια θέα τα πολλαπλά προβλήματα ζωής, υγείας, ψυχής. Πονάει τη συντηρητική μας κοινωνία και το πολιτικό κατεστημένο η διαπίστωση ότι η στέρηση ελευθερίας και ισονομίας στις φυλακές αντανακλά μια διαχρονική νοοτροπία απάνθρωπης εκδίκησης.

Σωτήρης Μπάγιας, πρόεδρος της Ένωσης Εισαγγελέων: «Οι συνθήκες που επικρατούν στις φυλακές της χώρας μας κάθε άλλο παρά ευτυχείς πρέπει να μας κάνουν να αισθανόμαστε. Και ασφαλώς δεν τιμούν ούτε τον πολιτισμό ούτε τη δημοκρατία μας».