Υποκρισίες…

Όταν πέφτει χιόνι και κινδυνεύουν να κλείσουν τα Τέμπη και να κοπεί η Ελλάδα στη μέση πιάνουν δουλειά τα εκχιονιστικά για να κρατηθούν οι δρόμοι ανοιχτοί.
Η ελεύθερη κυκλοφορία πολιτών και εμπορευμάτων είναι ευθύνη της Πολιτείας που δαπανά δεκάδες εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο για εκχιονιστικά και συντηρήσεις.
Εδώ και μια εβδομάδα οι αγρότες έχουν φράξει με τα τρακτέρ τους όλα τα κρίσιμα περάσματα κι έχουν κόψει την Ελλάδα όχι στη μέση αλλά σε δέκα κομμάτια κι η Πολιτεία παζαρεύει μαζί τους το άνοιγμα των δρόμων με ένα απίστευτο αλισβερίσι παράνομων επιδοτήσεων αλλά οι δρόμοι παραμένουν κλειστοί.
Το πολιτικό κόστος για να πιάσουν δουλειά τα «εκχιονιστικά» και να ανοίξουν οι δρόμοι από τα τρακτέρ είναι τεράστιο ενόψει επερχόμενων εκλογών και γι αυτό η Πολιτεία «ξεχνάει» την ευθύνη που έχει έναντι όλων να διατηρεί ανοιχτούς τους δρόμους.
Υποκρίνεται η κυβέρνηση ότι δεν αντιλαμβάνεται τη ζημιά που υφίσταται η οικονομία από το κλείσιμο των δρόμων όπως υποκρίνεται και η αντιπολίτευση που δεν της υπενθυμίζει τις ευθύνες της.
Φυσικά και δεν είμαι της άποψης πως πρέπει οι δρόμοι να ανοίξουν με τη βία, τα ΜΑΤ και τα δακρυγόνα ή με δικαστικές διώξεις των εξεγερμένων αγροτών αφού αν δεν έκλειναν τους δρόμους κανείς δεν θα έδινε προσοχή στα προβλήματά τους.
Όλοι οι εργαζόμενοι που καταφεύγουν σε δυναμικές κινητοποιήσεις για να διεκδικήσουν το δίκιο τους κάποιους δρόμους κλείνουν, με ότι έχουν πιο πρόσφορο (οι αγρότες με τα μπλόκα, οι λιμενεργάτες με τα μπλόκα στα λιμάνια κλπ) προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν την κυβέρνηση και ασφαλώς κάποιοι άλλοι πληρώνουν τα σπασμένα χωρίς να φταίνε.
Στην περίπτωση των αγροτών τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Οι Βρυξέλλες θέλουν να απαλλαγούν από πλεονασματικά γεωργικά προϊόντα και η ντιρεκτίβα είναι για δραματική συρρίκνωση των ελλήνων αγροτών.
Αυτή είναι επίσημη Ευρωπαϊκή πολιτική την οποία έχουν αποδεχτεί και τα 2 κόμματα εξουσίας.
Γι αυτό και το αλισβερίσι του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης γίνεται μόνο για τα ευρώ που θα πάρει κάθε αγρότης ενώ παραπέμπει στις ελληνικές καλένδες το αίτημα των νέων –κυρίως- αγροτών για την εθνική στρατηγική για το τι μέλει γενέσθαι δηλαδή αύριο.
Κι αυτό γιατί αυτό το αύριο είναι μαύρο για τον έλληνα αγρότη.
Έτσι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και στελέχη των κομμάτων της αντιπολίτευσης δείχνουν να συμφωνούν με τη διάγνωση της ασθένειας αλλά να διαφωνούν στη θεραπεία, να συμφωνούν δηλαδή ότι οι αγρότες έχουν δίκιο αλλά να διαφωνούν στα μέτρα που θα κατευνάσουν την οργή των αγροτών και θα ανοίξουν οι δρόμοι.

Κυβέρνηση και η αντιπολίτευση ξέρουν ότι όσα κι αν δοθούν σήμερα στους αγρότες είναι σταγόνα στον ωκεανό των αναγκών τους, όπως ξέρουν και ότι οι Ευρωπαϊκές ενισχύσεις τελειώνουν σε 2-3 χρόνια οριστικά κάτι που θα σημάνει την καθολική χρεοκοπία της αγροτικής καλλιέργειας όπως την ξέραμε τα τελευταία 30 χρόνια.
Ξέρουν επίσης ότι για την επερχόμενη χρεοκοπία του Έλληνα αγρότη βάλανε το χεράκι τους και τα 2 κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα αυτή την τριακονταετία όπως ξέρουν ότι και οι ίδιοι οι αγρότες έχουν τεράστια ευθύνη για το σημερινό τους χάλι γιατί δεν εκμεταλλεύτηκαν τα δισεκατομμύρια των Ευρωπαϊκών ενισχύσεων για να προσαρμόσουν τις καλλιέργειές τους.
Ξέρουν το μαύρο μέλλον που περιμένει τα αγροτικά νοικοκυριά μετά το τέλος των κοινοτικών ενισχύσεων και υποκρίνονται το «φίλο» του αγρότη αφήνοντας το βρόμικο ρόλο της δυσφήμισης του αγροτικού κινήματος στους δημοσιογράφους και τα ΜΜΕ.
Έτσι η κυβέρνηση προσπαθεί να χαϊδέψει τα αυτιά των αγροτών με το πακέτο των 500
Εκατομμυρίων ευρώ και η αντιπολίτευση με την καλλιέργεια προσδοκιών ότι αν έρθει στην κυβέρνηση θα δώσει κάτι παραπάνω.
Και για να καταλάβουμε τα παιχνίδια που παίζει κυβέρνηση και αντιπολίτευση στην πλάτη των αγροτών θα παραφράσουμε την παροιμιώδη φράση του Σπύρου Καλογήρου…
«Είναι πολλές οι ψήφοι Κώστα και Γιώργο και οι εκλογές εγγύς»


.