Ολοταχώς προς το μεσαίωνα.

«Κύριοι δικαστές αν νομίζετε ότι με το να μας κρεμάσετε μπορείτε να εξαλείψετε το εργατικό κίνημα...το κίνημα από το οποίο εκατομμύρια καταπιεσμένοι, εκατομμύρια άνθρωποι που μοχθούν μέσα στη φτώχια και την αθλιότητα περιμένουν σωτηρία, αν αυτή είναι η γνώμη σας, τότε κρεμάστε μας. Εδώ θα πατήσετε μια σπίθα , αλλά εκεί και λίγο παραπέρα, πίσω σας και μπροστά σας και παντού ξεπηδούν φλόγες. Είναι μια υπόγεια φωτιά. Δεν μπορείτε να τη σβήσετε».

(Αύγουστος Σπις, Σικάγο 1886)

Σε πρώτη φάση θα πισωγυρίσουμε 122 χρόνια τότε που η «αδέκαστη» δικαιοσύνη» στις ΗΠΑ χρησιμοποιούσε τις κρεμάλες για να τρομοκρατήσει τους απεργούς εργάτες που διεκδικούσαν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς.
Το 1886 ένας εισαγγελέας στο Σικάγο, χωρίς να προσκομίσει κανένα στοιχείο που να συνδέει τους κατηγορούμενους με την κατηγορία ζήτησε και πέτυχε την καταδίκη σε θάνατο 7 από τους 8 κατηγορούμενους για μια βομβιστική επίθεση ο δράστης της οποίας εξακολουθεί 122 χρόνια μετά να αποτελεί τον άγνωστο Χ.
Στις μέρες μας, 122 χρόνια μετά, ένας άλλος εισαγγελέας στην Αθήνα, ο Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος που ελπίζουμε να έχει απλή συνωνυμία ( και να μην συμβαίνει κάτι άλλο) με τον βουλευτή και πρώην υπουργό της Ν.Δ Πάνο Παναγιωτόπουλο καλεί τη Δευτέρα τα 5 μέλη του προεδρείου της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ να καταθέσουν ανωμοτί, με την ιδιότητα του υπόπτου δηλαδή, για κατηγορίες που συνδέονται με τις διακοπές ηλεκτροδότησης στη διάρκεια των απεργιακών κινητοποιήσεων.
Ύποπτοι για διάπραξη του κακουργήματος της παρακώλυσης λειτουργίας εργοστασίου που παρέχει ρεύμα στους καταναλωτές από την οποία προκλήθηκε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, είναι τα μέλη του προεδρείου της Ομοσπονδίας Νίκος Φωτόπουλος, Ευάγγελος Μπουζούλας, Ρίζος Ρίζος, Διονύσης Στασινόπουλος και Ηλίας Σταμέλος.
Οι αγχόνες βέβαια έχουν αποσυρθεί, ως ντε μοντέ, από χρόνια και δεν χρησιμοποιούνται πλέον για να συνετίζουν «απείθαρχους» απεργούς και οι γκιλοτίνες σκουριάζουν στις αποθήκες.
Οπότε οι 5 το πολύ πολύ να καταδικαστούν σε 10-15 χρόνια φυλακή, σιγά τα λάχανα δηλαδή μπροστά στα εγκλήματα που διέπραξαν για να εξασφαλίσουν ανθρώπινη διαβίωση στα γηρατειά τους.
Αναμένοντας την έκβαση της δικαστικής περιπέτειας των 5 ας κάνουμε, με τη βοήθεια του sansimera.gr μια γρήγορη αναδρομή σε εκείνη την πρώτη δίωξη απεργών στο Σικάγο πριν από 122 χρόνια γιατί η ιστορία πάντα διδάσκει.
…Στις 20 Αυγούστου 1886 οι ένορκοι εξέδωσαν την ετυμηγορία τους κι έκριναν ενόχους και τους οκτώ κατηγορούμενους.
Είχαν κατηγορηθεί για τη βομβιστική επίθεση, που προκάλεσε τον θάνατο του αστυνομικού στο συλλαλητήριο καταδίκης της αστυνομικής βίας που μάτωσε την πρωτομαγιά του 1886 που είχε αίτημα την καθιέρωση του 8ωρου.
Η δίκη των οκτώ ξεκίνησε στις 21 Ιουνίου 1886.
Ο εισαγγελέας Τζούλιους Γκρίνελ ζήτησε τη θανατική ποινή και για τους οκτώ κατηγορουμένους, χωρίς να προσκομίσει κανένα στοιχείο που να τους συνδέει με τη βομβιστική επίθεση.
Απλώς, είπε ότι οι κατηγορούμενοι ενθάρρυναν με τους λόγους τους τον άγνωστο βομβιστή να πραγματοποιήσει την αποτρόπαια πράξη του, γι' αυτό κρίνονται ένοχοι συνωμοσίας.
Οι Σπις, Έγκελ, Φίσερ, Λινγκ, Σβαμπ, Φίλντεν και Πάρσονς καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ ο Νίμπι σε κάθειρξη 15 ετών. Μετά την εξάντληση και του τελευταίου ενδίκου μέσου, ο κυβερνήτης της Πολιτείας του Ιλινόις, Ρίτσαρντ Όγκλεσμπι, μετέτρεψε σε ισόβια τις θανατικές ποινές των Σβαμπ και Φίλντεν, ενώ ο Λιγκ αυτοκτόνησε στο κελί του.
Στις 11 Νοεμβρίου 1887 οι Σπις, Πάρσονς, Φίσερ και Έγκελ οδηγήθηκαν στην αγχόνη, τραγουδώντας τη «Μασσαλιώτιδα».
Η δίκη των οκτώ θεωρείται από διαπρεπείς αμερικανούς νομικούς ως μία από τις σοβαρότερες υποθέσεις κακοδικίας στην ιστορία των ΗΠΑ.
Στις 26 Ιουνίου 1893 ο κυβερνήτης του Ιλινόις, Τζον Πίτερ Άλτγκελντ παραδέχθηκε ότι και οι οκτώ καταδικασθέντες ήταν αθώοι και κατηγόρησε τις αρχές του Σικάγου ότι άφησαν ανεξέλεγκτους τους ανθρώπους του «Πίνκερτον». Ως μια ύστατη πράξη δικαίωσης έδωσε χάρη στους φυλακισμένους Φίλντεν, Νίμπε και Σβαμπ.
Αργότερα, ο επικεφαλής της αστυνομίας του Σικάγου, που έδωσε την εντολή για τη διάλυση της συγκέντρωσης, καταδικάσθηκε για διαφθορά.