Αυτόν τον ένα τουρίστα ψάχνει ο Γιώργος….

Σ' ένα χωριό, που ζει από τον τουρισμό, λόγω της κρίσης τα πάντα έχουν νεκρωθεί.
Για να επιβιώσουν οι κάτοικοι, ο ένας δανείζεται από τον άλλο ώσπου μια μέρα... φθάνεις στο χωριό ένας τουρίστας και ζητάει δωμάτιο στο ξενοδοχείο του χωριού.
Ο ξενοδόχος του λέει την τιμή και εκείνος προπληρώνει με ένα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ.
Πριν ακόμα ο τουρίστας ανέβει στο δωμάτιο του, ο ξενοδόχος πηγαίνει το χαρτονόμισμα στο χασάπη στον οποίο χρωστάει ακριβώς 100 ευρώ.
Ο χασάπης παίρνει το χαρτονόμισμα και τρέχει να το δώσει στον κτηνοτρόφο που τον εφοδιάζει με κρέας.
Ο κτηνοτρόφος το δίνει στον προμηθευτή ζωοτροφών, αυτός με τη σειρά του το δίνει στο σούπερ μάρκετ που οφείλει επίσης 100 ευρώ…
Ο Σουπερ μαρκετάς το δίνει στην πουτάνα του χωριού που της χρωστάει κάποιες τρυφερές ώρες που πέρασε μαζί της.
Αυτή με τη σειρά της τρέχει και το δίνει στον ξενοδόχο που του χρωστάει μερικές βραδιές που χρησιμοποίησε τα δωμάτια του με τους πελάτες της.

Μόλις η πουτάνα ακούμπησε το χαρτονόμισμα στη ρεσεψιόν, το αρπάζει ο τουρίστας και φεύγει λέγοντας στον ξενοδόχο ότι δεν του αρέσει το δωμάτιο…
Έτσι χωρίς κανείς να ξοδευτεί, όλα τα χρέη του χωριού ξεχρεώθηκαν!

Ε, κάτι τέτοιο θα κάνει κι ο Γιώργος… για το υπέρογκο χρέος που θα του κληρονομήσει ο Καραμανλής.
Ήδη ψάχνει τον τουρίστα τη μια στο πρόσωπο του Παπαδήμου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας την άλλη σε κάποιες περίεργες κυρίες της Παγκόσμιας Τράπεζας που δεν τις ξέρει ούτε η μάνα τους.

Αγάντα λοιπόν αδέλφια να περάσουμε τον κάβο …αν και πολύ αμφιβάλω.