νόμος είναι το δίκιο του τραπεζίτη

Αν δεν καώ εγώ
αν δεν καείς εσύ
αν δεν καούμε εμείς
πως θα γενούνε
τα σκοτάδια
λάμψη;
(Ναζίμ Χικμέτ)


Ηττηθήκαμε, κατακράτος, σάλπισε υποχώρηση ο λοχίας.
αμίλητος ο στρατηγός στο ευρύχωρο σαλόνι του.
Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη ψυθιρίζει η ορντινάτσα
και του ανάβει το πούρο.
Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη επαναλαμβάνει κι αυτός μηχανικά.
Είναι όμως; Ήταν ποτέ;
Κι όμως θα μπορούσε να είναι αν…
της γης οι κολασμένοι ήταν πρόθυμοι να θυσιαστούν εκεί
στου κοινοβούλιου την πόρτα μπροστά, την πόρτα κάθε μαγαζιού
και με ανθρώπινα κορμιά να φράξουν
τα φουγάρα στις φάμπρικες να μην ξανακαπνίσουν.
Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη συνεχίζει μονότονα η ορντινάτσα
Είναι όμως; Ήταν ποτέ;
Κι όμως θα μπορούσε να είναι αν…
τιμούσαν οι στρατηγοί τη τραγιάσκα τους και δεν την πουλούσαν
σε τιμή ευκαιρίας για μια γραβάτα κι ένα κοστούμι βουλευτή.
Η μάχη τέλειωσε, η μάχη χάθηκε πριν καν αρχίσει
και φταίμε όλοι στρατηγοί και στρατιώτες.