Και ο μοναχικός λύκος ...λύκος είναι...!!!!

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007

Αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο...


Σαράντα χρόνια μετά ο Τσε συνεχίζει να πυρπολεί τις καρδιές εκατομμυρίων νέων σε όλο τον κόσμο και να στοιχειώνει τους εφιάλτες των εχθρών του.
Ήταν 9 Οκτωβρίου του 1967.
Ο Τσε Γκεβάρα σε ηλικία τριάντα εννιά ετών, ήταν πλέον νεκρός.
Δυο χρόνια νωρίτερα ο Τσε αφήνει πίσω του την Κούβα, τις κυβερνητικές θέσεις, τα προνόμια και ένα γράμμα.
Ένα λιτό γράμμα αποχαιρετισμού στο σύντροφο Φιντέλ και τον κουβανέζικο λαό που τόσο αγάπησε.

Φιντέλ,

Αυτή τη στιγμή θυμάμαι πολλά πράγματα-όταν σε γνώρισα στο σπίτι της Μαρίας-Αντωνίας, όταν μου πρότεινες να σε ακολουθήσω, την ένταση της προετοιμασίας. Μια μέρα ήρθαν και μας ρώτησαν ποιος θα έπρεπε να ειδοποιηθεί σε περίπτωση θανάτου μας. Τότε τη συνειδητοποιήσαμε την πιθανότητα αυτή. Αργότερα μάθαμε ότι ήταν αλήθεια, ότι σε μια επανάσταση νικά κανείς ή πεθαίνει (αν είναι πραγματική). Πολλοί σύντροφοι έπεσαν στην πορεία προς τη νίκη.
Σήμερα τα πάντα έχουν ένα λιγότερο δραματικό τόνο, επειδή είμαστε πιο ώριμοι, αλλά το γεγονός επαναλαμβάνεται. Αισθάνομαι ότι έχω κάνει το καθήκον μου προς την Κουβανέζικη επανάσταση, στο έδαφός της, και αποχαιρετώ εσένα, τους συντρόφους, το λαό σου ο οποίος είναι τώρα δικός μου.
Παραιτήθηκα επίσημα από τις θέσεις μου στην ηγεσία του κόμματος, το πόστο μου σαν υπουργός, το βαθμό μου σα διοικητής και την υπηκοότητά μου. Δεν έχω κανένα πια δεσμό νομικά με την Κούβα. Οι μόνοι δεσμοί που έχω είναι άλλης φύσεως-αυτοί που δεν σπάνε όπως οι διορισμοί σε πόστα.
Ανασκοπώντας τη ζωή μου, πιστεύω ότι δούλευα με αρκετή τιμιότητα και αφοσίωση για να εδραιώσω την επαναστατική κατάκτηση.
Το μόνο μου σοβαρό λάθος ήταν το ότι δεν σου έδειξα αρκετή εμπιστοσύνη απ' τις πρώτες στιγμές στη Σιέρα Μαέστρα και το ότι δεν κατάλαβα αρκετά γρήγορα τις ηγετικές και επαναστατικές σου ικανότητες. Έζησα υπέροχες στιγμές δίπλα σου και αισθάνομαι την τιμή να ανήκω στους ανθρώπους σου στις λαμπρές μα λυπημένες μέρες της κρίσης της Καραϊβικής. Λίγοι πολιτικοί είναι στις μέρες μας τόσο λαμπροί όσο εσύ. Είμαι επίσης περήφανος που σε ακολούθησα χωρίς δισταγμό, που ταυτίστηκα με τον τρόπο που σκέφτεσαι και που εκτιμάς τους κινδύνους.
Άλλα έθνη του κόσμου χρειάζονται τις ταπεινές μου προσπάθειες συμπαράστασης. Μπορώ να κάνω αυτό που εσύ δεν μπορείς λόγω της ευθύνης σου στην αρχηγία της Κούβας, και έφτασε ο καιρός να αποχωριστούμε.
Πρέπει να ξέρεις ότι αυτό το κάνω με ανάμεικτα συναισθήματα. Αφήνω εδώ την πιο αγνή μου ελπίδα σαν χτίστης και σαν αγαπημένος αυτών που λατρεύω. Και αφήνω τους ανθρώπους που με δέχτηκαν σα γιο. Αυτό πληγώνει ένα μέρος της ψυχής μου. Μεταφέρω στα πεδία των νέων μαχών την πίστη, ότι με δίδαξες, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, το αίσθημα της εκπλήρωσης ενός απ' τα πιο ιερά καθήκοντα: να πολεμάς όπου και να είσαι τον ιμπεριαλισμό. Αυτό είναι μια πηγή δύναμης και ακόμη, γιατρεύει τις βαθύτερες πληγές.
Δηλώνω για άλλη μια φορά ότι απαλλάσσω την Κούβα από κάθε ευθύνη, εκτός απ' αυτή που προέρχεται απ' το παράδειγμά της. Αν ο θάνατος με βρει κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι γι αυτό το λαό και ειδικά για σένα.
Είμαι ευγνώμων για τη διδασκαλία και το παράδειγμά σου, στο οποίο θα προσπαθήσω να σταθώ πιστός μέχρι τις τελικές συνέπειες των πράξεών μου. Πάντα ταυτιζόμουν με την εξωτερική πολιτική της επανάστασής μας, όπως και συνεχίζω. Όπου κι αν βρίσκομαι, θα αισθάνομαι την ευθύνη του να είσαι Κουβανός επαναστάτης και σαν τέτοιος θα συμπεριφέρομαι. Δεν λυπάμαι που δεν άφησα τίποτα υλικό στη γυναίκα και τα παιδιά μου. Είμαι ευτυχισμένος που έγινε έτσι. Δε ζητώ τίποτα γι αυτούς γιατί το κράτος θα φροντίσει να έχουν αρκετά για να ζήσουν και να μορφωθούν. Θα είχα πολλά να πω σ' εσένα και το λαό μας, αλλά αισθάνομαι ότι είναι άχρηστα. Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που θα ήθελα και δεν υπάρχει λόγος να ξοδεύω σελίδες.

Πάντα μπροστά για τη νίκη!

Πατρίδα ή θάνατος!
Σε αγκαλιάζω με όλο τον επαναστατικό μου ζήλο.

Γράφτηκε: 3 Οκτώβρη 1965
Πηγή: «Κείμενα», Σύγχρονη Εποχή 1988
Μετάφραση: Χρ. Πάντζου


Joan Baez - Comand...

10 σχόλια:

αντωνης είπε...

HASTA LA VICTORIA SIEMPRE

Ανώνυμος είπε...

Venceremos
Από την κορφή του Κιλιμάντζαρο σε κράζω
Τσε, ξεχασμένε στα βουνά της Βολιβίας.
Τα χρόνια όλα της φωτιάς ξαναμοιράζω,
γέψου μαζί μας το φιλί της ουτοπίας.

Τα εικοσάχρονα παιδιά που γεννηθήκαν
την ώρα που ‘μπαινε ο Φιντέλ μεσ’ στην Αβάνα, στο Ογκαντέν χιλιάδες τώρα πέφτουν
μες απ' τον Λένιν αεροπλάνα.*

Όμως μην κάθεσαι νεκρός μέσα στα χιόνια
κι έχεις στα μάτια σου μια μάσκα απορίας,
αν εσύ βιάστηκες ή άργησαν τα χρόνια,
έλα ξανά στο ραντεβού της Ιστορίας.

Sting είπε...

Τι είναι τελικά η Επανάσταση;
Μήπως απλώς και μόνο είναι η μεγαλειώδης πορεία προς αυτήν;
Γιατί όλες οι Επαναστάσεις έχουν
κακή τύχη;
Πώς γίνεται και όλοι οι πραγματικοί Επαναστάτες έχουν επώδυνο τέλος,
ενώ οι προσποιητοί επαναστάτες πεθαίνουν στο κρεβάτι τους;

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

ήμαστε ευγνώμονες για τη διδασκαλία και το δικό του παράδειγμα...

Ανώνυμος είπε...

Την ίδια απορία με τον Sting ειχα...

monahikoslikos είπε...

@ a.g & ανώνυμος: HASTA LA VICTORIA SIEMPRE

@ sting & koptoraptou: δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.
Οι ήρωες και οι επαναστάτες δικαιώνονται μόνο μέσα από την υπέρτατη θυσία της ζωής τους.
Δεν νοείται επαναστάτης με παντούφλες που πεθαίνει στο κρεβάτι του ή τουλάχιστον εγώ δεν γνωρίζω κανένα.

@ σπύρος σεραφείμ: ευγνώμονες μεν αλλά κακοί μαθητές σπύρο μου.

Ανώνυμος είπε...

XΑΚΕΨΑΝ ΤΟ MEDIABLOG.GR EINAI ΠΕΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΙΣ 23.00

zalmoxis είπε...

Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες από διάφορα άλμπουμ του Τσε, κόλλησα ιδιαίτερα σε κάποιες από αυτές. Σε μία φωτογραφία, ως υπουργός Βιομηχανίας παίζει... γκολφ! Σε κάποια άλλη ως τραπεζίτης τραβάει φωτογραφίες σε διαγωνισμό ψαρέματος! Στο πλαστό διαβατήριο με το οποίο μπήκε στη Βολιβία, ως Αντόλφο Γκονζάλες, δείχνει μια χαρά ως επιχειρηματίας με σκούρα γραβάτα, κοστούμι και κολλαριστό πουκάμισο. Συγκρίνοντας αυτές τις φωτογραφίες (δηλαδή με το πώς θα μπορούσε να "εξαργυρώσει" τη συμμετοχή του στην επανάσταση και να πουλάει επαναστατιλίκι και τουπέ σήμερα στα 79 του όπως έκαναν τόσοι και τόσοι άλλοι) με τις τελευταίες φωτογραφίες της ζωής του (συλληφθείς, ταλαιπωρημένος, ανάμεσα στους διώκτες του και μέσα στη λάσπη) τότε φάνηκε ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό ενός επαναστάτη: Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, πέρα από τύπους, περιορισμούς, εκπτώσεις και συμβατικότητες. Διαφορετικά, θα δούλευε από το 1952 ως "αξιοπρεπής" γιατρός στο Μπουένος Άϊρες με μια καλή προίκα ή θα αντικαθιστούσε τον ασθενή Φιντέλ στην Αβάνα.
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ίσον ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ίσον ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ειδικά σήμερα.

FuSmOKer είπε...

40 χρόνια μετά ούτε που θα μπορούσε να φανταστεί (ο Che που λες -ο οποίος σημειωτέον απεχθανόταν μέχρις εσχάτων την αυτοπροβολή και τις photos με την φάτσα του-) ότι κάποιοι μαλάκες (πολλοί μαλάκες μάλλον..) τον ξεφτιλίζουν καθημερινά έχοντας τον στάμπα ακόμη και στην κούπα του γαλλικού καφέ τους.. και μπλούζες και καπέλα κλπ...

Αν ζούσε αυτή τη στιγμή θα είχε αυτοκτονήσει μόνος του, από ντροπή..
Που ένα σύμβολο της επανάστασης (εγώ τον θεωρώ επαναστάτη) έγινε τόσο αναλώσιμος και mainstream...
(...φροντίσανε καλά βέβαια αυτοί που -δεν γελάω..- τον υποστηρίζουν, τυπώνοντάς τον και σε χαρτομάντηλα)

Eviva!

Νίκος Λαγκαδινός είπε...

Μοναχικέ λύκε μου, γεια σου! Ο ΤΣΕ φαίνεται πως μας ενώνει. Μέχρι και ο Καρατζαφέρης, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, έχει αναρτημένη τη φωτογραφία στο γραφείο του. Αλλά, ας μη γελιόμαστε. Σήμερα η μάχη της υλικής δύναμης μάλλον αναπληρώνει τη σύγκρουση στο ιδεολογικό επίπεδο - προφανώς όταν η ιδεολογική μάχη αποδεικνύεται άχρηστη. Η θυσία του ΤΣΕ άλλαξε τον ρου της ιστορίας. Δηλαδή, έδωσε μαθήματα με την ίδια του τη ζωή (εννοώ τους αγώνες του σε Αφρική και Νότιο Αμερική) και εκατομμύρια νέοι άνθρωποι ας όλο τον κόσμο ενστερνίστηκαν το νόημα της "περιπέτειάς" του. Ο ΤΣΕ έγινε ΟΔΗΓΟΣ. Εμείς σήμερα είμαστε, δυστυχώς, ουραγοί!