Η πρωτομαγιά είναι απεργία και μέρα μνήμης και τιμής!

«Κύριοι δικαστές αν νομίζετε ότι με το να μας κρεμάσετε μπορείτε να εξαλείψετε το εργατικό κίνημα...το κίνημα από το οποίο εκατομμύρια καταπιεσμένοι, εκατομμύρια άνθρωποι που μοχθούν μέσα στη φτώχια και την αθλιότητα περιμένουν σωτηρία, αν αυτή είναι η γνώμη σας, τότε κρεμάστε μας. Εδώ θα πατήσετε μια σπίθα , αλλά εκεί και λίγο παραπέρα, πίσω σας και μπροστά σας και παντού ξεπηδούν φλόγες. Είναι μια υπόγεια φωτιά. Δεν μπορείτε να τη σβήσετε».

(Από την απολογία του
Αύγουστου Σπις, Σικάγο 1886)

Αυτή η υπόγεια φωτιά που άναψαν την πρωτομαγιά του 1886 οι εργάτες στο Σικάγο απαιτώντας την καθιέρωση του 8ωρου, αυτή η φλόγα που ξεπήδησε για να γίνει φάρος και σημείο αναφοράς του παγκόσμιου εργατικού κινήματος συνεχίζει να φλογίζει και σήμερα 122 χρόνια μετά, τις καρδιές εκατομμυρίων μισθωτών σκλάβων όπως προανήγγειλε στην εμπνευσμένη απολογία του ο μαχητής εργάτης Αύγουστος Σπις -ένας από τους 4 που οδηγήθηκαν στην αγχόνη (Σπις, Πάρσονς, Φίσερ και Έγκελ) - σε εκείνη την πρώτη δίωξη απεργών στο Σικάγο.
Σήμερα που το εργατικό κίνημα δέχεται ολομέτωπη επίθεση στις κατακτήσεις του, που φαλκιδεύονται τα ασφαλιστικά του δικαιώματα και αμφισβητείται το 8ωρο ας γυρίσουμε το χρόνο πίσω κι ας θυμηθούμε ότι η πρωτομαγιά δεν είναι η μέρα των λουλουδιών και της άνοιξης είναι ημέρα αγώνα, μνήμης και τιμής.
Δεν είναι τυχαίο ότι η καθιέρωση της πρωτομαγιάς ως αργίας έγινε σε ανώμαλες πολιτικά περιόδους με στόχο τον αποπροσανατολισμό των εργατών και των μισθωτών υπαλλήλων από τις διεκδικήσεις.
Καθιερώθηκε ως προαιρετική αργία με το Β.Δ. 748/66 από την τότε βασιλική κυβέρνηση των αποστατών ενώ η χούντα των συνταγματαρχών στη συνέχεια με τον Α.Ν. 380/68, που δυστυχώς εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα με την ανοχή των εργατοπατέρων, έδωσε τη δυνατότητα στον εκάστοτε υπουργό Εργασίας να ορίζει την πρωτομαγιά ως ημέρα υποχρεωτικής αργίας.

Η εργατική Πρωτομαγιά, καθιερώθηκε ως ημέρα προβολής των εργατικών διεκδικήσεων και με βασικό αίτημα το οκτάωρο καθημερινής εργασίας με ομόφωνη απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς στις 20 Ιούλη του 1889 στο Παρίσι και ως τέτοια άρχισε να τιμάται από την επόμενη χρονιά σταδιακά σε ολόκληρο τον κόσμο.
«Σκοπός μας –έλεγε η ιστορική απόφαση της Δεύτερης Διεθνούς- είναι να οργανωθεί μια μεγαλειώδης διαδήλωση σε συγκεκριμένη ημερομηνία, με τέτοιο τρόπο ώστε ταυτόχρονα σ' όλες τις χώρες και σ' όλες τις πόλεις, την ίδια συμφωνημένη ημέρα, οι εργάτες να απαιτήσουν απ' τις δημόσιες αρχές να μειώσουν με νόμο την εργάσιμη ημέρα στις οκτώ ώρες και να εφαρμόσουν στην πράξη τις υπόλοιπες αποφάσεις του Συνεδρίου του Παρισιού. Έχοντας υπόψη το γεγονός ότι μια παρόμοια διαδήλωση έχει ήδη αποφασιστεί για την 1η Μαΐου 1890 από την Αμερικάνικη Ομοσπονδία Εργασίας στο Συνέδριό της, το οποίο συνήλθε στο Σαιντ Λούις τον Δεκέμβριο του 1888, η ημερομηνία αυτή υιοθετείται και για την διεθνή διαδήλωση. Οι εργάτες των διαφόρων χωρών θα πρέπει να οργανώσουν την διαδήλωση αυτή σύμφωνα με τις συνθήκες που τους έχουν επιβληθεί απ' την συγκεκριμένη κατάσταση κάθε χώρας».
Έτσι το αίτημα για οκτάωρο που ο ουτοπικός σοσιαλιστής Ρόμπερτ Όουεν, πρόβαλε ήδη από το 1817 με το σλόγκαν «οκτώ ώρες εργασία, οκτώ ώρες αναψυχή, οκτώ ώρες ανάπαυση» γίνεται 72 χρόνια αργότερα, με την απόφαση της Δεύτερης Διεθνούς, το βασικό αίτημα του παγκόσμιου εργατικού κινήματος.
Στην Ελλάδα η πρώτη εργατική Πρωτομαγιά θα γιορταστεί στις …2 Μάη του 1893, με πρωτοβουλία του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου του Σταύρου Καλλέργη, από περίπου 2.000 εργάτες που συγκεντρώθηκαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
Η πρωτομαγιά του 1924 θα βαφτεί με το αίμα του εργάτη Σωτήρη Παρασκευαΐδη, είναι η πρώτη ματωμένη Πρωτομαγιά στην Ελλάδα καθώς η συγκέντρωση που διοργανώθηκε από το Εργατικό Κέντρο Αθήνας στην πλατεία Κοτζιά πραγματοποιήθηκε παρά την απαγόρευση της κυβέρνησης Παπαναστασίου.
Η αστυνομία χτύπησε τους συγκεντρωμένους με συνέπεια να χάσει τη ζωή του ο εργάτης Σωτήρης Παρασκευαΐδης και να τραυματιστούν δεκάδες άλλοι.
Με εργατικό αίμα θα βαφτεί και η πρωτομαγιά του 1936 καθώς οι καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης, που από τον Φεβρουάριο είχαν καταλάβει το εργοστάσιο,
θα δεχτούν επίθεση από την αστυνομία και τον στρατό και απεργιακές τους κινητοποιήσεις θα πνιγούν στο αίμα, τουλάχιστον 12 νεκροί και περισσότεροι από 300 τραυματίες είναι ο απολογισμός.
Σε μία από αυτές τις κινητοποιήσεις χτυπιέται βάναυσα και πέφτει νεκρός ο αυτοκινητιστής Τάσος Τούσης. Η εικόνα της μάνας που σπαράζει πάνω από το άψυχο κορμί του εμπνέει στον ποιητή Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον "Επιτάφιο".



"Γιέ μου,
σπλάχνο των σπλάχνων μου,
καρδούλα της καρδιάς μου,
πουλάκι της φτωχιάς αυλής,
ανθέ της ερημιάς μου,
πώς κλείσαν τα ματάκια σου
και δε θωρείς που κλαίω…"






Με ανεξίτηλα χρώματα θα γραφτεί στην ιστορική μνήμη και την ιστορία του εργατικού κινήματος η πρωτομαγιά του 1944 που ο κατοχικός στρατός των Γερμανών, εκτέλεσε 200 κομμουνιστές, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, στο σκοπευτήριο της Καισαριανής.




(χαρακτικό του Τάσσου)

Ματωμένη και η πρωτομαγιά του 1976, σκοτώθηκε σε ένα περίεργο τροχαίο (αδιευκρίνιστο ακόμα) ατύχημα ο βουλευτής Αλέκος Παναγούλης, και έχασε τη ζωή του κυνηγημένος από μπάτσους για παράνομη αφισοκόλληση ο εργάτης Σιδέρης (Ισίδωρος) Ισιδωρόπουλος.