Αρης Βελουχιώτης, ο αητός της Ρούμελης

62 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το θάνατο του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ που μια μέρα πριν είχε δεχτεί πισώπλατη μαχαιριά από το κόμμα του το ΚΚΕ που συνιστούσε στους οργανωμένους οπαδούς του: «...Ούτε ψωμί ούτε νερό στον Μιζέρια ( Βελουχιώτη)»
Για μνημόσυνο στη μνήμη του παραθέτω τα λόγια του ποιητή Κώστα Βάρναλη: «Θρυλικός ο Αρης Βελουχιώτης. Ο πρώτος που άρχισε την Αντίσταση του λαού στα βουνά κι ο τελευταίος που την έκλεισε με τον τραγικό του θάνατο. Η πρώτη ψυχή του αγώνα κι η τελευταία πνοή. Λίγοι το καταλάβανε, όπως ο Αρης, πως οι εχθροί της Ελλάδας (ξένοι και ντόπιοι) θα μετατρέπανε τη νίκη του έθνους σε νίκη των εχθρών του. Τιμή και δόξα στο ασύγκριτο παλικάρι. Τιμή και δόξα και στο λαό, που τόνε γέννησε».

Μα θα ΄ταν λειψό το μνημόσυνο αν αποσιωπούσα όταν μια μέρα πριν ο Αρης αποφασίσει να φύγει από το μάταιο τούτο κόσμο έμαθε την καταδίκη του από το κόμμα δημοσιευμένη στο Ριζοσπάστη.
«Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ αποφάσισε να καταγγείλει ανοιχτά την ύποπτη και τυχοδιωκτική δράση του Άρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα). Ο Βελουχιώτης ύστερα από τη Συμφωνία της Βάρκιζας συνέχισε τη δράση του. Η δράση αυτή, που μονάχα την αντίδραση μπορούσε να εξυπηρετήσει γιατί της έδινε όπλα για να χτυπά το ΚΚΕ, να παραβιάζει τη Συμφωνία της Βάρκιζας και να δικαιολογεί τα εγκλήματά της, δεν επιτρέπει πια καμιά καθυστέρηση για την ανοιχτή καταγγελία του Άρη Βελουχιώτη.»