Πήραμε λάθος το στρατί, λάθος το μονοπάτι!

Την Τρίτη οι δημοσιογράφοι όλης της χώρας κατεβάζουν μολύβια και κλείνουν μικρόφωνα διαμαρτυρόμενοι για την επίθεση που δέχεται ο κλάδος και τα ασφαλιστικά του ταμεία από την κυβέρνηση των μαθητευόμενων μάγων της κυβέρνησης Καραμανλή.
Από μια πρώτη άποψη με την προκήρυξη των 2 προειδοποιητικών 24ωρων απεργιών (27 Νοεμβρίου και 12 Δεκεμβρίου) το συνδικαλιστικό μας όργανο δείχνει να αντιδρά με αποφασιστικότητα καθώς προειδοποιεί ότι αν η κυβέρνηση δεν αναδιπλωθεί η απεργία θα γίνει διαρκείας.
Καλή η επαναστατική γυμναστική αλλά όπως δείχνει η ιστορία οι αγώνες δεν κερδίζονται χωρίς στρατηγική.
Και στην περίπτωσή μας δεν βλέπω να υπάρχει καμιά στρατηγική.
Ο πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Πάνος Σόμπολος αν και υποστηρικτής της κυβέρνησης υποχρεώθηκε εκών άκων και πιθανότατα με τη σύμφωνη γνώμη του Ρουσόπουλου, να προκηρύξει τις 2 απεργιακές κινητοποιήσεις για να εκτονωθεί η συσωρευμένη αγανάκτηση του κλάδου.
Για να πετύχει όμως μια απεργιακή κινητοποίηση απαιτείται, εκτός των άλλων και σωστή οργάνωση και οργάνωση με την απεργιακή επιτροπή και το Μικτό σε κατάξυψη δεν υπάρχει.
Βέβαια την Τρίτη η απεργία θα έχει καθολική επιτυχία και οι Σομπολο-Τσαλαπάτηδες θα πανηγυρίσουν την αποφασιστικότητα του κλάδου για αγώνα.
Όμως η απεργία θα πετύχει όχι γιατί την οργάνωσαν σωστά αλλά γιατί εξυπηρετεί τους εκδότες που κερδίζουν από τα μεροκάματα και το χαρτί περισσότερα από όσα χάνουν από διαφημίσεις τις καθημερινές και γι αυτό θα κλείσουν τα μαγαζιά τους.
Κάποιες δεκάδες άντε και εκατοντάδες κακοπληρωμένοι δημοσιογράφοι και συνταξιούχοι θα συγκεντρωθούν έξω από την Ένωση και πιθανόν να βαδίσουν προς το υπουργείο Απασχόλησης. Θα φωναχτούν και μερικά συνθήματα για τις ανάγκες των δελτίων ειδήσεων της επομένης και μετά ο καθένας θα πάρει το δρόμο του βέβαιος ότι έπραξε το καθήκον του.
Όσο για τους καλοπληρωμένους κονδυλοφόρους με τα χρυσά συμβόλαια, αυτοί θα έχουν την ευκαιρία για μια παρτίδα τένις χωρίς το «άγχος» της AGB και θα κλείσουν ραντεβού για την επόμενη αναμέτρηση στις 12 Δεκέμβρη.
Ακούσατε πόσο απλά το είπε χθες βράδυ ο Χατζηνικολάου στο ΑΛΤΕΡ: «προσωπικά δεν με ενδιαφέρει καθόλου».
Η προχειρότητα οργάνωσης της απεργίας φαίνεται και από το γεγονός ότι απεργούν την ίδια μέρα οι εργαζόμενοι στον τύπο και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ που σημαίνει ότι ο κόσμος στη μεγάλη του πλειοψηφία δεν θα καταλάβει καν ότι γίνεται απεργία αφού δεν θα του λείψει η ενημέρωση (την Τρίτη από τις εφημερίδες και την Τετάρτη από τα κανάλια και τα ραδιόφωνα).
Αλήθεια η συνδικαλιστική ηγεσία σκέφτηκε καθόλου πόσο πιο αποτελεσματική θα ήταν η κινητοποίηση αν την ημέρα της απεργίας οι δημοσιογράφοι στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα μετέδιδαν μονοθεματικά δελτία μόνο για την απεργία και την επίθεση της κυβέρνησης στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και απεργούσαν την επομένη που δεν θα κυκλοφορήσουν εφημερίδες;
Δεν το σκέφτηκαν ή δεν έχουν τα κότσια να περιφρουρήσουν προωθημένες μορφές αγώνα;
Μετά από 4 δεκαετίες στο πεζοδρόμιο είναι προφανές ότι δεν απορρίπτω καμιά μορφή αγώνα και η απεργία ήταν πάντα από τις κορυφαίες.
Όπως όμως δεν χτίζεις ένα σπίτι αρχίζοντας από τα κεραμίδια έτσι και δεν ξεκινάς έναν αγώνα αρχίζοντας από την απεργία.
Και κάτι άλλο. Σκέφτηκαν οι καλοπληρωμένοι του Δ.Σ, με τα κατοχυρωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα πόσες μέρες απεργία μπορούν να αντέξουν οι μεροκαματιαρήδες της ενημέρωσης των 700, 800 και 1.000 ευρώ το μήνα ή αυτό ακριβώς επιδιώκουν, να οδηγήσουν τον κλάδο σε αδιέξοδο.
Ούτε να το σκεφτώ δεν θέλω κάτι τέτοιο.