Το μοιραίο λάθος και μια ιστορία του χθες

Η αγωγή του Ανδρέα Βγενόπουλου κατά του προέδρου του Συνασπισμού της Αριστεράς Αλέξη Τσίπρα που είναι ο μόνος όπως είπε που δεν καλύπτεται από βουλευτική ασυλία και άρα πρέπει να πληρώσει και για λογαριασμό των άλλων αρχηγών και βουλευτών που έθιξαν την τιμή του ίδιου και των μετόχων της εταιρίας του, αποτελεί ιταμή πρόκληση για το δημοκρατικό πολίτευμα που δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη και ίσως να αποδειχτεί και το μοιραίο του λάθος.
Και ποιο το έγκλημα Τσίπρα; Η δήλωση που έκανε, για το μπες βγες του Βγενόπουλου στον ΟΤΕ, ότι «η MIG αγόρασε αέρα και πούλησε αέρα» και η διαβεβαίωσή που έδωσε στους εργαζόμενους του οργανισμού ότι «όλοι μαζί θα αγωνιστούμε για να ανακαλύψουμε την απάτη». Είπε δηλαδή ο Τσίπρας ότι λέει όλος ο κόσμος.
Αν μπορούσε, θα κάθιζε στο σκαμνί όλη την αντιπολίτευση που με τον έναν ή άλλο τρόπο τον έθιξαν μας είπε ο επιχειρηματίας που εστράφη και κατά του τηλεοπτικού σταθμού star, συμφερόντων Βαρδινογιάννη, ζητώντας 150 εκατ. ευρώ για τη χαμένη τιμή των μετόχων του.
«Όλο αυτοί που με δόλο ή αμέλεια μας δυσφημούσαν δεν πίστευαν ποτέ ότι θα μπορούσαμε να εναντιωθούμε σε ένα κατεστημένο σύστημα που εμφανίστηκε τόσο συμπαγές, οργανωμένο και δυνατό» είπε δείχνοντας τα «δόντια» του.
Ποιος είσαι ρε μεγάλε!
Χαμήλωσε λίγο και μην ξεχνάς ότι πριν από σένα πέρασαν κι άλλοι που δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους και ήθελαν να αγοράσουν την Ελλάδα με τα λεφτά τους.
Για ρώτα να μάθεις που βρίσκονται.
Το φαινόμενο με τον Ανδρέα Βγενόπουλο που αγοράζει σε απίστευτες τιμές ότι κινείται, πετάει ή κολυμπάει είναι φυσικό και εύλογο να προκαλεί ερωτηματικά για τον πακτωλό των χρημάτων που ρίχνει στην αγορά αλλά και αντιδράσεις από τις κατεστημένες δυνάμεις της αγοράς που φοβούνται ότι θα χάσουν τα αυγά και τα καλάθια από την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τα νέα κεφάλαια της θάλασσας, της στεριάς και του …αέρα που διεκδικούν πλέον δικό τους μερίδιο εξουσίας, παντού.
Η πρώτη επιχειρηματική σύγκρουση ήταν με την οικογένεια Βαρδινογιάννη όταν πριν από περίπου έναν χρόνο ο Βγενόπουλος προσπάθησε να εξαγοράσει την Τράπεζα Πειραιώς, στην οποία η οικογένεια Βαρδινογιάννη είναι μεγαλομέτοχος.
Η αποτυχία του να εξαγοράσει τη Τράπεζα Πειραιώς αν και διέθετε το απαραίτητο χρήμα έκαναν πολλούς να σκεφτούν ότι ίσως το χρήμα δεν ήταν και τόσο καθαρό για να περάσει τις εξετάσεις από 2 επιτροπές Κεφαλαιαγοράς σε Αθήνα και Λευκωσία.
Εγκαταλείποντας προσωρινά τα σχέδια για την εξαγορά της Πειραιώς προχώρησε σε τεράστια αύξηση κεφαλαίου στην επενδυτική εταιρία που ηγείτο όπου τα τέστ «καθαρότητας» είναι έως και ανύπαρκτα.
Συγκέντρωσε ένα τεράστιο ποσό από ντόπιους και ξένους επενδυτές και άρχισε να το σκορπά αγοράζοντας από γαλατάδικα μέχρι τηλεπικοινωνίες ενώ έχει εκδηλώσει έντονο ενδιαφέρον για εξαγορά της ποδοσφαιρικής ομάδας του Παναθηναϊκού φέρνοντας τον για ακόμα μια φορά αντιμέτωπο με την οικογένεια Βαρδινογιάννη που φαίνεται πως θα λύσουν τις διαφορές τους στα δικαστήρια.
Για το νικητή ας μην αρχίσουμε τα στοιχήματα από τώρα καθώς ο αγώνας προβλέπεται να είναι μαραθώνιος και όχι κατοστάρι.
Ωστόσο περιμένοντας το αποτέλεσμα και για να μην πλήξετε να σας διηγηθώ μια ιστορία από το παρελθόν με κάποιον άλλο που φιλοδόξησε να αγοράσει την Ελλάδα με τα λεφτά του καλή ώρα σαν τον Βγενόπουλο.

Στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, με το ΠΑΣΟΚ στις δόξες του, όπως καλή ώρα η Ν.Δ σήμερα, ένας νέος μετανάστης στην Αμερική επιστρέφει στη γενέτειρα και ψάχνει για δουλειά χτυπώντας διάφορες πόρτες.
Κάποια στιγμή, καταφέρνει να προσληφθεί σε μια ιδιωτική τράπεζα ως απλός τραπεζοϋπάλληλος αλλά αυτό δεν φαίνεται να του αρκεί.
Μέσα σε δυο χρόνια από άσημος τραπεζοϋπάλληλος θα καταφέρει να γίνει το αφεντικό εξαγοράζοντας την τράπεζα στην οποία δούλευε ενώ έχει ήδη ανακατευτεί και στο χώρο των μέσων ενημέρωσης με την έκδοση περιοδικών.
Η είδηση για την εξαγορά της τράπεζας στην οποία εργαζόταν, σκάει ως βόμβα μεγατόνων στην Αθηναϊκή κοινωνία, εξάπτει τη φαντασία και όλοι ψάχνουν να καταλάβουν ποιος είναι και «πόθεν έσχε» τόσο χρήμα ώστε από υπάλληλος να γίνει τραπεζίτης.
Δείχνει να διαθέτει αστείρευτο πακτωλό δολαρίων καθώς με άλματα επεκτείνεται σε νέες δραστηριότητες κι αρχίζει να ενοχλεί κατεστημένα συμφέροντα ακόμα και τα αφεντικά του τύπου καλή ώρα σαν τον Βγενόπουλο.
Πολιτικοί, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι συνωστίζονται στον προθάλαμο του γραφείου του και θεωρούν ύψιστη τιμή το να του σφίξουν το χέρι.
Τα φώτα τη δημοσιότητας είναι διαρκώς στραμένα επάνω του και σύντομα μια εφημερίδα το Έθνος κάνει πρωτοσέλιδο τους ψιθύρους που σέρνονται για τις πηγές χρηματοδότησής του. Η μαφία πίσω από τον Κοσκωτά γράφει στην πρώτη σελίδα η εφημερίδα και εκείνος χάνοντας την ψυχραιμία του θα μηνύσει την εφημερίδα η οποία και θα καταδικαστεί για συκοφαντική δυσφήμιση του τραπεζίτη.
Η μήνυση θα αποδειχτεί στη συνέχεια το μοιραίο λάθος του ανθρώπου που ως εκείνη τη στιγμή ως διάττοντας αστέρας καταύγαζε τον επιχειρηματικό ουρανό καθώς πυκνώνουν τα ερωτηματικά και αρχίζει το ψάξιμο από όλους όσους θεωρούν ότι θίγονται.
Ψάχνοντας το παρελθόν του η εφημερίδα κατέφυγε και σε αμερικάνικα γραφεία ερευνών που βρήκαν την άκρη για τον άνθρωπο φαινόμενο που στην Αμερική ήταν καταζητούμενος για σωρεία αδικημάτων.
Είναι η στιγμή που ο Κοσκωτάς στο απόγειο της δόξας του θα φθάσει στις ΗΠΑ προσκεκλημένος, μαζί με ομάδα διακεκριμένων επιχειρηματιών, σε κλειστό γεύμα από τον Αμερικανό Πρόεδρο στο Λευκό Οίκο.
Η δημοσίευση του ονόματός του μεταξύ των προσκεκλημένων των Προέδρου κίνησε το ενδιαφέρον ενός από τους ερευνητές που είχαν ασχοληθεί με την υπόθεση της εφημερίδας Εθνος, που έσπευσε να ενημερώσει την πανίσχυρη φορολογική αστυνομία που τον καταζητούσε.
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά, η θέση του στο Προεδρικό γεύμα θα μείνει κενή, ο ίδιος θα βρεθεί κρατούμενος, θα δυσκολευτεί να βρει το 1 εκατ. δολάρια για να πληρώσει την εγγύηση…
Η αντίστροφη μέτρηση για την απομυθοποίηση, την πολύχρονη καταδίκη του και τον εγκλεισμό του στον Κορυδαλλό είχε αρχίσει.