Και ο μοναχικός λύκος ...λύκος είναι...!!!!

Τετάρτη 30 Απριλίου 2008

Τι έχω να θυμάμαι

Πλησίαζε η πρωτομαγιά του 1965 κι ο Βασίλης έφτασε ενθουσιασμένος με το χαρμόσυνο νέο.
Συμφωνούν όλοι θα απεργήσουμε την πρωτομαγιά, είπε και κάθισε στην καρέκλα, κοιτάζοντας γύρω να δει ποια αίσθηση έκαναν τα λόγια του.
Το δουλεύαμε μήνες εγώ κι ο Βασίλης που έδειχνε σίγουρος από την αρχή ότι μπορεί να κατεβάσει τους εργάτες σε απεργία, εγώ ήμουν επιφυλακτικός αλλά και μόνο ο σπόρος που έριχνε ο Βασίλης κάποτε θα κάρπιζε κι αυτό θα ήταν σε κάθε περίπτωση το κέρδος μας.
Είσαι βέβαιος του είπα τους έπεισες ρε θηρίο, μπράβο!
Καμάρωνε σαν να ήταν έτοιμος να ηγηθεί επαναστατικού σώματος.
Ο Βασίλης… μέλος της οργάνωσης νεολαίας, ο μόνος συνειδητοποιημένος ταξικά εργάτης στο μεγάλο εργοστάσιο της περιοχής με αδελφό ανάμεσα στα διευθυντικά στελέχη.
Ξημέρωσε η πρωτομαγιά και πρωί πρωί έφθασα έξω από το εργοστάσιο για συμπαράσταση αν και δεν πίστευα ότι ένας εργάτης θα κατάφερνε να κλείσει ένα ολόκληρο εργοστάσιο.
Οι εργάτες μαζεμένοι έξω από την πόρτα με επικεφαλής το Βασίλη αρνούνται να μπουν για δουλειά παρά τις απειλές για απόλυση που δέχονται από τους επιστάτες.
Σε λίγο καταφθάνει και ο ίδιος ο εργοστασιάρχης με τη Μερσεντές του, φέρνοντας μαζί, και τον αδελφό του Βασίλη – το διευθυντή.
Με το μαλακό στην αρχή, με απειλές (θα μας διώξει και τους δυο- θα πεινάσουμε) και με το άγριο στο τέλος (αν δεν μπείτε για δουλειά να μην ξαναπατήσεις στο σπίτι) ο αδελφός-διευθυντής προσπαθεί να κάμψει την αντίσταση του Βασίλη. Οι άλλοι εργάτες όσο ο Βασίλης δείχνει να αντέχει τις πιέσεις συνωθούνται γύρω του, τον στηρίζουν.
Ξέρω ότι αν «σπάσει» ο Βασίλης η απεργία θα τελειώσει και τη στιγμή που ο Βασίλης δείχνει να έχει φθάσει στα όριά του κάνει στροφή κι απομακρύνεται με το κεφάλι ψηλά.
Σιωπηλά τον ακολουθούν και οι άλλοι εργάτες που σκορπίζουν δυο δρόμους παραπέρα ο καθένας για το σπίτι του.
Το εργοστάσιο θα μείνει κλειστό η απεργία πέτυχε η συμμετοχή ήταν καθολική κι όλα αυτά χάρις στο Βασίλη.
Μαζί κατεβήκαμε στη μεγάλη εργατική συγκέντρωση στο κέντρο της Αθήνας εργάτης αυτός, σπουδαστής εγώ, αδελφωμένοι είχαμε ψηλώσει δέκα πόντους που κλείσαμε το εργοστάσιο.
Κάπως έτσι γιορτάζαμε τότε την εργατική πρωτομαγιά, με απεργία, με προσωπικό ρίσκο και διάθεση για αγώνα, για ανατροπές.
Γι αυτό έχουμε και κάτι να θυμόμαστε σήμερα που όλα ευτελίστηκαν σε επετειακές συγκεντρώσεις και ανούσιους δεκάρικους.από καλοταϊσμένους εργατοπατέρες.

27 σχόλια:

Swell είπε...

Λύκε γιατί δεν δάγκωσες το διευθυντή; Δε μου κάνεις στη φωτό για λύκος σαλονιού.

monahikoslikos είπε...

@ swell: Τον δάγκωσαν οι εργάτες κι αυτό μου έφτανε και περίσσευε εκείνη τη μέρα

KitsosMitsos είπε...

Μέχρι ενός σημείου θύμιζε την ελληνική ταινία σχετική - όχι σαν καρικατούρα, αλλά σαν ιστορικό ντοκουμέντο.
Την καλησπέρα μου.

Ανώνυμος είπε...

Με τον επίλογό σου μου έφερες στον νου έναν μεγάλο εργατοπατέρα υπαλληλάκο της Ιωνικής τότε που γύρναγε πόρτα-πόρτα και απειλούσε! Μετέπειτα έγινε και υπουργός! Φτού!! 8κατά στα μούτρα του
Κι αναρωτιέμαι γιατί δεν τον δάγκωσα αλλά απλά του απάντησα με αναίδεια! Δεν σε φοβάμαι... 'Αμυαλη μικρή...
Αν τον δάγκωνα τότε 8ά είχε λυσσάξει! λολ

Χορεύοντας με τους ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ είπε...

Για κάτι τέτοιους Βασίληδες ΠΑΜΕ κι εμείς στις απεργίες λύκε μου. Κι αφήνουμε τους κουστουμάτους να χαριεντίζονται με τον "κόκκινο" Πάνο, τον ΣΕΒ και άλλες "προοδευτικές" δυνάμεις.
Καλό μήνα.

monahikoslikos είπε...

@ kitsomitsos: στον κινηματογράφο όλα είναι όμορφα - μαγικά.
Για το Βασίλη -καλή του ώρα όπου και να ναι- και όλους τους Βασίληδες του κινήματος τέτοιες πράξεις σε εκείνα τα χρόνια είχαν κόστος - κόστος ζωής.
Καλό μήνα.

@ xeimwniatikhliakada: Καλό μήνα.

@ αμετανόητος: Στο τσακ γλίτωσες τη δαγκωνιά με τις πρωινές σου ροκιές, πριν δηλαδή δω που παραπέμπεις.

iLiAs είπε...

Καλο μήνα Λύκε.

zalmoxis είπε...

"...όλα ευτελίστηκαν σε επετειακές συγκεντρώσεις και ανούσιους δεκάρικους από καλοταϊσμένους εργατοπατέρες...".

Όσο σκέπτομαι ότι αύριο κλείνουν 40 χρόνια από τον Μάη του '68 και για το τι απέγιναν οι πρωταγωνιστές των εξεγέρσεων της περιόδου 68-73 (προφανώς θα διαβάζουμε και συνεντεύξεις από κάποιους αυτούς που έγιναν αργότερα υπερασπιστές της αμερικανικής επέμβασης στο Ιράκ ή υπουργοί Εξωτερικών που βομβάρδισαν τη Σερβία, κ.λπ., για ναη μην έρθουμε πιο κοντά...) τόσο διαπιστώνω το μέγεθος και την έκταση του ευτελισμού, σε όλη την Ευρώπη.
Πλέον, οδοφράγματα στήνουν μόνο οι λιμοκτονούντες στην Αϊτή και στη Ινδονησία. Αύριο, ίσως τα έχουμε και στις δυτικές μεγαλουπόλεις, εκτός αν η γενιά των 700 ευρώ έχει ως όραμα να γίνει η γενιά των... 800 ευρώ.

koptoraptou είπε...

Άπό μικρός φαινόσουνα ότι θα μεγαλώσεις κι ότι θα ταλαιπωρήσεις τις εργοδοσίες. Την καλημέρα μου και καλό μήνα!

monahikoslikos είπε...

@ koptoraptou: Ότι μεγάλωσα μεγάλωσα αλλά οι εργοδοσίες "γεννήθηκαν" για να μας τυραννούν

Ανώνυμος είπε...

@zalmoxis
αλή8εια τι απέγιναν?
Ποιός 8α μπορούσε να μας πει?

zalmoxis είπε...

@ xeimwniatikhliakada,

εν συντομία, όσα ονόματα θυμάμαι και τι απέγιναν κάποια δεδομένη στιγμή (ίσως και να μου διαφεύγει κάτι) είχαν την εξής εξέλιξη:

Ο τροτσκιστής Henri Weber, έγινε σοσιαλδημοκράτης και γερουσιαστής με τους σοσιαλιστές!

Ο Brice Lalonde, υπουργός Περιβάλλοντoς του Michel Rocard!

Ο Daniel Cohn-Bendit, υπέρμαχος της εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ και πολέμιος του Ιράν!

O Jaques Sauvageot, καθηγητής.

Ο Alain Kriνine παρέμεινε τροτσκιστής.

Ο Alain Geismar, από μαοϊκός, κατήντησε σύμβουλος του υπουργού παιδείας Jean Claude Allègre και να αντιμάχεται απεργούς καθηγητές!

monahikoslikos είπε...

@ Zalmoxis: Ρε Ζάλμοξη τι το κάνατε εδώ μέσα με την άλλη τη Λιακάδα αμέρικαν μπαρ.
Δεν έχετε δικά σας μαγαζιά να πάτε να βγάλετε τα μάτια σας

Ανώνυμος είπε...

@monaxikoslikos ναι ναι, American bar! :D Τα δικά μας μαγαζιά είναι πιό κυριλε! λολ Εδώ στο δάσος έχει κα8αρό αέρα,άσε που κολλάμε τη τσίχλα μας σε όποιο δεντρο 8έλουμε!
Και τέλος πάντων μη μας κολάς μην πάρουμε τα κουβαδάκια μας και πάμε να παίξουμε στην παραλία Zalmoxi

Ανώνυμος είπε...

@zalmoxis ευχαριστώ για την ενημέρωση ..! Μη δίνεις σημασία..!
Ο Λύκος δεν δαγκώνει, σκοτώνει
( λέει!) :D

μαριάννα είπε...

Καλό μήνα σε όλους! Όπως τον ονειρεύεται ο καθένας, να τον ζήσει! Κι ότι λαχταρά, να το βρει!

Ωραία και νοσταλγική η ιστορία του Βασίλη. Ανακαλεί μνήμες μιας εποχής που υπήρχαν ακόμα οράματα. Δεν ξέρουμε βέβαια πού είναι ο Βασίλης σήμερα και τί κάνει, έτσι; Καλά να είναι. Αλλά αν έχει γίνει Πρωτόπαπας ή Πιπεριάς ή Κανελόπουλος, διόλου δε θα με παραξενέψει. Όπως δε με παραξένεψαν οι Μάηδες του '68, ο Σαββόπουλος και οι λοιποί.
Εδώ αλλάξανε οι δικοί μας άνθρωποι που κόβαμε το κεφάλι μας. Θα μας παραξενέψουν οι ξένοι;
Απίστευτο Λύκε το τί μπορούνε να δούνε τα μάτια σου από τους ανθρώπους. Τέτοια και τόσα, που οι λύκοι, ακόμα και κακοί, είναι αρνάκια μπροστά τους. Και πόσο εύκολα ξεχνούν...

Ο άλλος είπε...

Καλώς σε βρίσκω. Θυμάμαι πολλούς Βασίληδες.Πιασμένοι απ το όνειρο, γατζωμένοι απ το όραμα. Γύρω τους εμείς μαθητούδια.Φοιτητές εργατιά μια φωνή μια γροθιά, που κάποια στιγμή μας χτύπησε και καταπρόσωπο. Ακούω διάφορους Τάκηδεςσ, Λάκηδες, Μαμάκηδες να χασκογελούν για τον ρομαντισμό των Βασίληδων. Κομψευόμενοι, αμνήμονες και με μεγάλη ευλυγισία στα νεφρά.Ευτυχώς γι αυτούς υπήρξαν οι Βασίληδες και μ΄πορούν να το κάνουν. Ελεύθερα. Τι μ έπιασε τώρα το επαναστατικό ενοχικό.Να σαι καλά που θυμάσαι και μου θύμισες. Η μνήμη δεν είναι τρόπος να ζεις. Είναιο αξιοπρεπής τρόπος

monahikoslikos είπε...

@ γητεύτρια: Καλό σου μήνα Μαριάννα μου.
Δεν ξέρω που είναι και ποια εξέλιξη είχε ο Βασίλης, ο σύντροφος των εφηβικών μου χρόνων, μα εκείνη, η μοναδική στιγμή, πίστεψέ με είναι μια καλή άγκυρα για να μην ξεσύρει και το δικό μου "καράβι" στα βράχια.
Τις έχουμε τόσο πολύ ανάγκη τέτοιες θύμησες τέτοιους καιρούς δύσκολους που περνάμε.


@ άλλος: ΦΙΛΕ, μου έφτιαξες τη μέρα να είσαι καλά.
Χρόνια είχα να ακούσω/διαβάσω τόσο ζεστά λόγια, λόγια καρδιάς, με συγκίνησες και φταις ΕΣΥ, που δεν ξεχνάς.
Για να μην λέμε πως πάντα φταίνε οι άλλοι κατάλαβες.
Αλήθεια τα νησιά Κουκ κατά που πέφτουν;

Ο άλλος είπε...

"Οι Νήσοι Κουκ αποτελούν μία αυτοδιοικούμενη περιοχή, ελεύθερα συνδεδεμένη με την Νέα Ζηλανδία από το 1901. Έχει πληθυσμό 21,388 κατοίκων και πρωτεύουσα τους είναι η Αβαρούα. Ευρισκόμενα περίπου 3.500 χλμ βορειοανατολικά της Νέας Ζηλανδίας τα νησιά Κουκ είναι ένα σύμπλεγμα απο 24 κοραλλιογενείς ατόλες και ηφαιστειακά νησιά"

γιατί καλό είναι τις απορίες να τις λύνουμε. Στο προφίλ μου όμως η κατοικία μου δεν είναι αληθινή. Στην πραγματικότητα κατοικώ μέσα μου. Σαν ένας άλλος...

Νίκος Λαγκαδινός είπε...

"Γι αυτό έχουμε και κάτι να θυμόμαστε σήμερα που όλα ευτελίστηκαν σε επετειακές συγκεντρώσεις και ανούσιους δεκάρικους.από καλοταϊσμένους εργατοπατέρες."

Monahikelike μου, η μνήμη είναι που μας σώζει κι εσύ το ξέρεις πολύ καλά. Το διάβασα με προσοχή το κείμενό σου και "συγκινήθηκα", ενώ δεν θα έπρεπε! Λέω ότι τώρα έχω γίνερι σκληρός αλλά πιάνω τον εαυτό μου να είναι ακόμα ευαίσθητος...

Βέβαια, όταν σε διαβάζω είναι σα να παίρνω τη "δόση" μου, γιατί εσύ δεν λες να υποστείλεις τη σημαία!

Χαίρε... [Καλή η αλλαγή στην εμφάνιση του μπλογκ]

monahikoslikos είπε...

@ άλλος: Έχεις δίκιο για τα νησιά μα ο Λύκος μέχρι Γουέλιγκτον και Ώκλαντ κατάφερε να φθάσει.
Όσο για το τόπο διαμονής φίλε μου όλοι κάπου κρυβόμαστε από τον ...εαυτό μας.


@ Νίκος: Σαν δεν σε κρατούν τα πόδια φίλε ποιά σημαία να κρατήσεις.
Γι αυτό λέγαν οι παλιοί ¨αν ξέραν οι νέοι κι αν μπορούσαν οι γέροι".
Την καλημέρα μου και την αγάπη μου σύντροφε!

Unknown είπε...

Λύκε είμαι σίγουρη πως δεν θα με φας. Είμαι και λίγο μεγάλη, δεν μου πάει και το κόκκινο σκουφάκι. Με συγκίνησες με την ανάρτησή σου. Ξέρω και εγώ βασίληδες που δεν έγιναν βασιλακηδες. Μπράβο που έγραψες για αυτούς

monahikoslikos είπε...

@ ιωάννα: χάρηκα που πέρασες και μη με ξεχάσεις όταν ανοίξεις δικό σου "μαγαζί".
Πολύ θα χαρώ να περνάω από εκεί να τα λέμε και όχι από το λύκο δεν κινδυνεύεις ρώτα και στη γειτονιά αν θέλεις. Τα καλύτερα λόγια θα σου πουν για το λύκο (είδες μετριοφροσύνη το ...αγρίμι).

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Λυκε τα χουμε πει πολλες φορες.
Μονο με γκρεμισμα και ξαναχτισιμο απ την αρχη ισως δουμε προκοπη...
Τα σεβη μου.

iLiAs είπε...

Καλή βδομάδα Λύκε :)
Την καλημέρα μου!

Greek Rider είπε...

Ετεροχρονισμένο Μήνυμα:

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΛΥΚΕ και όχι με επετειακή διάθεση αλλά με ανατρεπτική και ανυποχώρητη στάση.

Το σύστημα θέλει ένα γερό τουμπάρισμα , τα επόμενα λίγα χρόνια θα πέσει πολύ πείνα την ώρα που οι εργοδότες θα μας βαράνε στο σβέρκο.

Αυτή η εργασιακή ειρήνη μου έχει κάτσει εδώ!

monahikoslikos είπε...

@Greek Rider: Βάλε φωτιά στον καναπέ να φωτίσεις το δρόμο...