Οι αγωγές Λιάπη και μια ξεχασμένη ιστορία με τον «εθνάρχη» θείο του – για να μην ξεχνάμε.

Με αγωγές εκατομμυρίων ευρώ θα επιδιώξει, λέει, την αποκατάσταση της αλήθειας, της τιμής και της υπόληψης του ο υπουργός Πολιτισμού Μιχάλης Λιάπης που πεισματικά αρνείται να δώσει στη δημοσιότητα τα αποδεικτικά στοιχεία ότι ταξίδεψε και διέμεινε στη Λειψία με δικά του έξοδα και όχι με δαπάνες της αμαρτωλής Siemens.
Γράφει το κεντρί, «Αν είναι δυνατόν,ένας δημόσιος άνδρας και μάλιστα εν ενεργεία υπουργός Πολιτισμού, αντί να απαντά ευθαρσώς στο πλήθος των αμείλικτων ερωτημάτων που ευλόγως θέτει η κοινή γνώμη, στρέφεται με αγωγή εναντίον ΜΜΕ που την εκφράζουν, αλλά και την διαμορφώνουν» και σημειώνει ότι «Ό κύριος υπουργός Πολιτισμού ακολούθησε μια πρακτική που καταδίκαζε ο Μεγάλος Κωνσταντίνος Καραμανλής, του οποίο αγαπητός ανεψιός ήταν ο κ. Λιάπης.

«Θα προτιμούσα δέκα φορές να με είχαν δολοφονήσει», έγραφε το 1966 στον Κ. Τσάτσο, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με αφορμή τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής της Βουλής για παραπομπή του – για διαφθορά- στο Ειδικό Δικαστήριο.
Ούτε σκέψη δηλαδή για αγωγές και νομικές τσιριτσάντζουλες ο θείος.
Και μπορεί η πλειοψηφία της Βουλής να μην τον παρέπεμψε τελικά να δικαστεί ωστόσο και μόνο η πρόταση παραπομπής και η συζήτηση που ακολούθησε στη βουλή τον καταρράκωσε ηθικά και δύσκολα θα μπορούσε να επανακάμψει αν δεν μεσολαβούσε η επτάχρονη δικτατορία και η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Ο πρώην πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης σε συνέντευξή του που μεταδόθηκε, μετά το θάνατό του, από την εκπομπή «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα», στις 3 Μαΐου 2007, επικρίνει την απόφαση του ηγέτη της Δεξιάς να φύγει στο Παρίσι και να μην παραμείνει να ηγηθεί της αντιπολίτευσης αλλά σημειώνει ότι και αν έμενε η εξέλιξη της εμπλοκής του στο σκάνδαλο δεν θα ήταν διαφορετική.
«Άλλωστε -λέει ο Ράλλης- το σφάλμα του Γεωργίου Παπανδρέου άρχισε με την παραπομπή, όχι παραπομπή αλλά την ανάκριση για το θέμα του αλουμινίου. Το αλουμίνιο υπάρχει τώρα κίνδυνος να φύγει από την Ελλάδα, είναι η πρώτη εταιρία για τον ελληνικό λαό. Και θα λυπηθώ πολύ αν οι φήμες που ακούω επαληθευτούν από τα πράγματα. Λοιπόν είχαμε μία Ανακριτική Επιτροπή της Βουλής, η οποία κράτησε τρεις μήνες.
Ήμασταν μέλη ο Καλίας, ο Παπακωνσταντίνου, ο Μπούτος κι εγώ. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι μαρτύριο ήτανε. Γιατί ήταν εξ αρχής οι εκπρόσωποι της Κυβερνήσεως κακής πίστεως, φοβερά κακής πίστεως. Είχανε έρθει πάρα πολύ καλοί υπάλληλοι της Δ.Ε.Η., οι οποίοι είχανε καταθέσει τα πραγματικά γεγονότα. Τα οποία αρνήθηκαν να τα δεχθούν. Λοιπόν δε ξέρω αν θα ήτανε διαφορετική η εξέλιξη. Φοβάμαι ότι θα ήτανε το ίδιο.»
Πάντα αθώοι δηλαδή αυτοί οι δεξιοί όλα οι άλλοι τα κάνουν...
Βρε ούστ...

.