Μοναχικός και μόνος το 15νθήμερο της άδειας, μπορεί να μην αντίκρισα τη θάλασσα ούτε με το κιάλι και να μην γεύτηκα την αλμύρα της, ήταν όμως αρκούντως αναζωογονητικό αφού κατάφερα να κοιμηθώ όσο δεν κοιμήθηκα τους περασμένους 6 μήνες.
Με σύνθημα «τρώω όταν πεινάω και κοιμάμαι όταν νυστάζω» την έβγαλα μεταξύ βεράντας και καναπέ, με συντροφιά το αιρ κοντίσιον (στον ύπνο) και το λάπτοπ (στο ξύπνιο) αποταμιεύοντας δυνάμεις για τις δύσκολες μέρες που έρχονται.
Και τώρα που φτάνει η στιγμή να κλείσω τους …λογαριασμούς μου με το καθισιό προετοιμάζομαι ψυχολογικά για την επιστροφή στη δράση με τη συνδρομή δύο ιερών τεράτων, του Μίκη και του Στέλιου κι ας αφήνουν το τραγούδι ατέλειωτο….
κι ο χάρος να έρχοταν μια Κυριακή το βράδυ...
.
.jpg)
.jpg)
6 σχόλια:
με τη ζωή πάντα δικιά σου
με τους φίλους να σ'αγαπούν από κοντά ή από μακιρά
με τη θέληση να ζεις όσα έζησες και να ζήσεις όσα ονειρεύεσαι
καλή δύναμη κι όμορφες μέρες λυκάκι...
@abttha: κάθε ευχή για καλό.
Να είσαι καλά και ελπίζω να τις δω τις όμορφες μέρες -που δεν το βλέπω δηλαδή...
διπλοβάρδιες
μεσούντος Ιουλιου
διπλοβάρδιες
δια το καλον του βίου?
@pentanostimi: Ποιο καλό του βίου, αυτό δεν το είδαμε ακόμα, δεν λες καλύτερα για το καλό των νταβατζήδων...
Από εδώ θα περνώ όταν θέλω ν' ακούσω τα τραγούδια μου...
...Κι ένα τραγούδι του Τσιτσάνη κλαίει κάπου μακριά...
Πόσα μου λέει αυτός ο στίχος!
Καλή δύναμη μοναχικέ λύκε για το ξεκίνημα πάλι στη δουλειά!!
@marianaonice: κι εγώ Μαριάννα μου σε κάτι τέτοια τραγούδια βρίσκω την ψυχή μου
Δημοσίευση σχολίου